Claassen is sinds eind november Tweede Kamerlid voor Wilders’ PVV en voert namens die partij het woord op verschillende zorgdossiers. In zijn kantoor op de vierde etage van het Tweede Kamergebouw, dat uitzicht geeft op het Haagse Bos, hangt een levensgrote campagneposter met een glimlachende Wilders. In dikke koeienletters staat erop geschreven: Nederland op 1. „Ja”, zegt Claassen terwijl hij naar de affiche kijkt, „dat maakt de PVV uniek, wij zitten hier voor de burger”.

„Die lijn probeer ik ook aan te houden als het mijn eigen portefeuille betreft”, legt Claassen uit. „Wij zijn pleitbezorger van de patiënt en niet van artsen, farmaceuten of whatever.”  Claassen ging op zijn zeventiende aan de slag in de zorg. Later werd de PVV’er opleidingsmanager Academie voor Verpleegkunde bij Hogeschool Zuyd in Heerlen. Die laatste functie legde Claassen eind vorig jaar neer.

Hoe heeft u het begin van uw carrière in de zorg ervaren?

„In die tijd (eind jaren 80, red.) werden er nog veel koempels opgenomen, oude mijnwerkers met silicoselongen. Als ik thuiskwam na een vroege dienst en vrienden uit de buurt vroegen mij mee te komen doen met een potje voetbal, kon het zomaar zijn dat ik even daarvoor had geholpen om iemand af te leggen en naar het mortuarium te brengen. Zoiets vormt je wel.”

„Toen ik op mijn zeventiende een verdiepingsreis reis maakte naar het Vaticaan dacht ik bij mezelf: wat is dit voor poppenkast? ” - René Claassen, PVV-Kamerlid

Over vorming gesproken. Als geboren en getogen Limburger bent u vast rooms-katholiek opgevoed?

„Dat klopt, ik ben gedoopt en heb het vormsel ondergaan. Toch heb ik gaandeweg het geloof eigenlijk een beetje achter me gelaten. Toen ik op mijn zeventiende een verdiepingsreis reis maakte naar het Vaticaan dacht ik bij mezelf: wat is dit voor poppenkast? Zo ben ik als een soort Luther van het Rooms-Katholicisme genezen.”

Heeft het christendom daarmee ook geen meerwaarde meer voor u?

„Integendeel. Het christendom houdt er een fundamenteel ander godsbeeld op na dan bijvoorbeeld de islam. Daar is het: God straft of God beloont, een van twee. Het Nieuwe Testament breekt met dat principe. Ik ben ervan overtuigd dat de christelijke noties van naastenliefde en vergeving van blijvende invloed zijn op hoe mensen in de samenleving met elkaar omgaan.  Ik zeg er alleen wel bij: De christelijke waarden kun je ook omarmen zonder lid te zijn van een kerk.”

In 2019 werd u Statenlid voor de Limburgse PVV. Waarom eigenlijk voor die partij?

„Mijn politieke bewustwording heb ik vooral te danken aan Pim Fortuyn. Wat hij zei was voor veel mensen, en ook voor mijzelf, een eye-opener. Pim gaf een ander perspectief op de samenleving, namelijk dat we onze eigen joods-christelijke waarden niet zomaar moeten laten verpieteren. Ook zijn strijd tegen de gevestigde orde, die het volksbelang niet meer op het oog had, sprak mij bijzonder aan.”

„Ik ben ervan overtuigd dat de christelijke noties van naastenliefde en vergeving van blijvende invloed zijn op hoe mensen in de samenleving met elkaar omgaan” - René Claassen, PVV-Kamerlid

In Limburg ging de PVV in 2019 meedoen aan een extraparlementair college. U weet dus welke ruimte u straks als onderdeel van de coalitie heeft tegenover het kabinet-Schoof?

„Binnen de kaders van het hoofdlijnenakkoord is er inderdaad een zekere ruimte, maar hoe dat in praktijk gaat lopen, durf ik niet te voorspellen. Bij medisch-ethische kwesties zou ik me voor kunnen stellen dat individuele Kamerleden niet gebonden worden aan één fractiestandpunt, omdat die raken aan de kern van de eigen overtuiging. Maar de tijd zal het leren.”

Uw fractiegenoot Martin Bosma had het in zijn eerste toespraak als Tweede Kamervoorzitter over „al die PVV’ers die de afgelopen jaren een prijs hebben moeten betalen voor het feit dat ze PVV’er zijn.” Heeft u daar ook mee te maken gehad, met PVV-discriminatie?

„Gelukkig niet. Met mijn laatste werkgever, Zuyd Hogeschool, heb ik zelfs een terugkeergarantie getekend. Enkele oud-collega’s op de hogeschool hadden wel moeite met mijn PVV’er zijn, maar die hielden het bij: „Het is mijn partij niet.” Anderen binnen de PVV ondervinden veel meer moeite om op goede posities te komen. Er zijn bijvoorbeeld geen PVV-burgemeesters terwijl ik toch zeker PVV’ers ken die voor die functie hebben geopteerd. Dat gaat wel veranderen, let maar op.”