Zeegras groeide vroeger volop op zeebodems die ook af en toe droogvallen. Maar door een slechte waterkwaliteit, veranderende stroming, ziektes en bodemvisserij is het zeegras vrijwel verdwenen, terwijl het plantje heel nuttig is. Zeegras legt CO2 en slib vast en dient als kraamkamer voor vissen en zeeslakken. Op meer plaatsen in Europa wordt geprobeerd om weer zeegrasvelden te laten groeien. In Nederland gebeurt dat in de Waddenzee en in de Zeeuwse Delta.

Wetenschappers hebben in de Waddenzee proefvelden geselecteerd die kansrijk zijn. Eerder zijn velden aangelegd bij Ameland en Griend, ten zuidwesten van Terschelling. Het veld bij Griend heeft het in 2023 heel goed gedaan, aldus Rijkswaterstaat. Daar zijn meer dan 1,5 miljoen zeegrasplanten geteld, waarmee Griend op dit moment het grootste herstelde zeegrasveld ter wereld is. Zeegras is eenjarig. In het najaar zijn bij Griend 300.000 zaden geoogst, die nu weer worden gebruikt. De rest van de planten en zaden komt van zeegrasvelden voor de kust van Noord-Duitsland. Bij Ameland en Griend wordt dit voorjaar ook opnieuw ingezaaid.