Iedere baby is uniek
Afgelopen week werd in ons gezin het achtste kleinkindje geboren. Wat een wonder en reden voor dankbaarheid! Zomaar weer een nieuw leven in de familie. Beroepsmatig heb ik al duizenden baby’s in en onder mijn handen gehad. En dan lijken alle baby’s eigenlijk min of meer hetzelfde. Maar wat me telkens weer verbaast, is dat zo’n nieuw kindje in je eigen familie vanaf het allereerste begin zo vertrouwd voelt. Je hoeft er niet aan te wennen, het hoort er gelijk voor honderd procent bij. Het is een deel van jezelf en je sluit het zonder enige reserve direct in je hart.
Tegelijkertijd merk je dat je zo’n kindje helemaal niet kent. Al op het moment dat de zwangerschap zich aanmeldt, ontstaat er een enorme nieuwsgierigheid. Wordt het een jongetje of een meisje? Zal het gezond zijn? Zal het goed groeien? Met echo-onderzoek kunnen we voor de geboorte al veel van het komende kindje zien. Vanaf heel vroeg kun je de groei en ontwikkeling nauwkeurig volgen en de driedimensionale echoplaatjes gaan van hand tot hand. De band tussen (groot)ouders en kind ontstaat zo al vanaf het allereerste begin.
Maar pas na de geboorte heb je echt contact met de nieuwe boreling. Nieuwsgierig wordt alles bekeken. Als kinderarts heb je dan direct een pluis- of niet-pluisgevoel. Ademt het goed, is de kleur goed, beweegt het normaal, zit alles erop en eraan? Als (groot-)ouders ben je nieuwsgierig naar de gewonere dingen. Heeft het haar? Op wie lijkt het? Heeft het de neus van moeder of net zulke grote handen als vader? Oude babyfoto’s van broertjes of zusjes halen we uit de kast om naar gelijkenissen te zoeken. Het hoort allemaal bij het proces van elkaar leren kennen en ontdekken wie de nieuwe wereldburger is.
Wanneer de baby opgroeit, leer je elkaar beter kennen. Al snel kom je erachter of een kind rustig of ongeduldig is. Het ene kind vindt alles best, terwijl het andere een kruidje-roer-mij-niet is. Ook dan zoeken we vaak weer naar gelijkenis. O ja, dat deed je vader ook altijd. Die kon ook nooit wachten tot het eten kwam en zette een grote keel op als hij zijn zin niet kreeg. Of: je kunt wel zien uit welk nest die komt; dat is echt een familietrekje.
En zo groeit een kind op tot volwassene. Ouders leren hun kind steeds beter kennen, maar in het opgroeien naar volwassenheid is het ook belangrijk dat we onszelf goed leren kennen. Iemand daagde ons een poosje geleden uit om allemaal een persoonlijkheids- testje te doen op internet (16personalities.com/nl/persoonlijkheidstest). Met zo’n simpele test krijg je heel veel inzicht in jezelf en in elkaar. Is iemand introvert of extrovert, analytisch of diplomatiek, verdedigend of juist heel verkennend ingesteld?
Het is zeer de moeite waard om zo’n test eens binnen het gezin of de familie te doen, want die geeft ook goed aan waar ieders sterke en minder sterke kanten zitten. Waarom het soms zo kan botsen of juist goed kan samengaan tussen verschillende mensen. Maar je leert ook voor jezelf waar je sterk in bent en in welke situaties je steeds in de problemen komt of buikpijn krijgt. Met wat voor type kun je goed samenwerken en wie zou je het best kunnen kiezen als je een bepaalde taak samen moet gaan oppakken? Wie vult jouw zwakke kanten het beste aan? Soms begrijp je dan ineens waarom iemand in bepaalde situaties steeds anders reageert dan jijzelf en kan het helpen om elkaar beter te begrijpen. En natuurlijk is het ook leuk om te zien wie er hetzelfde persoonlijkheidstype heeft als jij. Lijk je als persoon bijvoorbeeld op Obama of ben je meer een Einsteintype?
Zo groeit iedereen op tot een unieke persoon en blijkt dat baby’s uiteindelijk allemaal totaal verschillend zijn. En dat maakt het wonder alleen maar groter. Ieder kind apart gemaakt en met zorg door de Schepper geformeerd. Naar Zijn beeld gemaakt en in Zijn hart gesloten.
De auteur is hoogleraar kinderlongziekten.
