Het onderzoek brengt verscheidene studies over de kwaliteit van de zorg van de afgelopen veertig jaar samen en concentreert zich op het verband tussen de leeftijd van de arts en de kwaliteit die hij levert. Oudere artsen blijken veel minder vaak op de hoogte te zijn van moderne behandelpraktijken dan mensen die hun studie recent hebben afgerond. Als ze de nieuwe methodes al kennen, blijken ze die minder vaak toe te passen.

De achterstand van oudere geneesheren kan soms ernstige gevolgen hebben. Zo blijken patiënten met een hartaanval een 10 procent groter risico lopen te overlijden als zij worden behandeld door een arts die twintig jaar geleden is afgestudeerd dan als zij geholpen worden door iemand die zijn studie net heeft afgerond.

De ervaring die rijpere doktoren hebben, weegt in de meeste gevallen niet op tegen de verse kennis van jongeren. Maar het gaat er, volgens de auteurs van de Harvard-studie, niet alleen om dat oudere artsen geen tijd hebben om alle nieuwe ontwikkelingen bij te houden. Het is ook van belang dat de manier waarop artsen hun behandelplan uitstippelen de afgelopen jaren sterk is veranderd. Vroeger baseerden artsen zich meer op hun eigen ervaring bij het nemen van beslissingen. Tegenwoordig worden studenten medicijnen getraind in de zogenoemde ’bewijs geneeskunde’, waarbij veel vaker wordt gehandeld naar de conclusies van grote klinische studies. Ook zijn jongere artsen meer vertrouwd met internet en zullen zij sneller op zoek gaan naar de nieuwste behandelmethoden en studies.

In een begeleidend redactioneel commentaar zeggen vertegenwoordigers van twee belangrijke Amerikaanse medische organisaties dat het onderzoek duidelijk maakt dat artsen veel vaker nascholingscursussen moeten volgen. In verscheidene Amerikaanse media merken artsen dinsdag overigens al op dat de afgelopen jaren al strengere eisen gelden wat betreft verplichte nascholingen.