Al snel kwam de Grote Depressie, de eerste tegenslag. En toen die voorbij was, diende de Tweede Wereldoorlog zich aan. En ja, in het naoorlogse Amerika draaide het helemaal om auto’s; het aantal treinreizigers nam spectaculair af. Er werd nauwelijks meer gebruikgemaakt van uitgestrekte terminals zoals die in Buffalo in de Amerikaanse staat New York.

In 1979 viel het doek voor de Central Terminal. Sindsdien is er geen reiziger meer te bekennen. Het eens zo fiere gebouw raakte leeg en in verval. Tot 1997, toen de Central Terminal Restoration Corporation het pand kocht en begon met de restauratie. Er is een Masterplan voor de Terminal: kantoren, winkels, festivals, veel groen, zonnepanelen. Weer dat paleis van het volk. In 2029 moet er veel klaar zijn. Maar voorlopig is het nog een oase van rust. Wie midden in de met marmer beklede hal staat, de ogen sluit en heel goed luistert, kan de oude treinen nog horen.