Dat bleek maandag in Stroe tijdens de eerste van een nieuwe ronde inspraakavonden over de toekomst van het buitengebied.

Een paar maanden geleden, in oktober, ging het nog helemaal fout. Na een rumoerige commissievergadering met forse kritiek uit de agrarische sector zag verantwoordelijlk wethouder Bennie Wijnne (SGP) zich genoodzaakt het ”Streefbeeld en toetsingskader landelijk gebied 2040” terug te nemen en de procedure over te doen.

Het woord ”streefbeeld” werd deze keer door Wijnnes ambtenaren, die de stand van zaken toelichtten, zorgvuldig vermeden. Alleen de wethouder zelf liet het één keer vallen, toen hij opnieuw het boetekleed aantrok voor het gebrek aan inspraak vorig jaar. „Dat was een te korte slag.” Drie avonden met ”tafelgesprekken” moeten deze week extra input opleveren voor de Omgevingsvisie 2024, die de gemeente later dit jaar definitief wil vaststellen. En waarschijnlijk komen er nog één of twee avonden bij, want de belangstelling is groter dan verwacht.

Wijnne erkende dat er van alles op boeren afkomt, maar hij benadrukte dat de gemeente alleen gaat over ruimtelijke ordening. Daarbij heeft ze te maken met belangen die kunnen botsen. Als voorbeeld noemde hij stoppende boeren die woningen willen bouwen op hun erf, terwijl blijvende collega’s bang zijn dat ze last krijgen van klagende burgers die in het buitengebied komen wonen. „De gemeente zal dus keuzes moeten maken.”

Barneveld wil voortbouwen op bestaand beleid, legde ambtenaar Mark Obbink uit. Al in 2011 wees de gemeente vier deelgebieden aan. De Veluwe bijvoorbeeld is allereerst natuurgebied, terwijl in een cirkel rondom Kootwijkerbroek de landbouw voorrang heeft. Elders is er meer aandacht voor het cultuurlandschap en recreatie.

Maar overal zullen bestaande rechten van agrariërs door de gemeente worden gerespecteerd, benadrukte Obbinks collega Daphne Bol. De gemeente wil boeren „faciliteren” bij het doorontwikkelen van hun bedrijven. Stallen mogen worden uitgebreid als dat nodig is met het oog op dierenwelzijn. Ook wil Barneveld kleinschalige glastuinbouw –kassen tot een oppervlakte van pakweg 2000 vierkante meter– mogelijk maken. Daar bleek vorig jaar vraag naar.

In groepjes spraken de boeren door over de ideeën van de gemeente. „Ruimte voor ontwikkeling prima, als het gezinsbedrijf maar de norm blijft. Geen megastallen alsjeblieft”, zei een van hen. Iemand anders juichte het toe dat de gemeente wil voorkomen dat er te veel „burgers” in het landelijk gebied komen wonen. En andersoortige bedrijven op het erf van gestopte boeren? „Best, dat zijn ook ondernemers, maar laten ze binnen het bestaande bouwblok blijven.”

Een boer die op de rand van de Veluwe woont, vroeg vooral om een gelijk speelveld. „Ik wil niet meer beperkingen dan iemand in Kootwijkerbroek.”