„Jezus sprak wederom tot hen, zeggende: Ik ben het Licht der wereld; die Mij volgt zal in de duisternis niet wandelen maar het licht des levens hebben.”

Wij eren het predikambt, de doop, het avondmaal des Heeren, de verkondiging van vergeving, en andere geestelijke weldaden. Want het zijn ambten en instellingen van God, om ons op het Licht der wereld te wijzen, dat is op Christus. Dat echter niet allen, maar alleen het kleinste deel van de mensen verlicht wordt, is niet de schuld van het Licht (Christus). Hij heet en ís immers het Licht der wereld. Dat wil zeggen: het Licht van alle mensen. Hij is daartoe door God gesteld dat Hij hun Licht zal zijn. Zoals God door de profeet Jesaja zegt: „Het is te gering, dat U Mijn Knecht bent om (alleen) de stammen van Jakob op te richten, maar Ik heb U ook tot een Licht der heidenen gemaakt, en U bent Mijn Heil tot aan het einde der aarde” (Jesaja 49:6).

Deze belofte is volledig werkelijkheid geworden in de tijd van de apostelen (zie Handelingen 13:47). Want het Evangelie heeft weerklonken, zo ver de hemel reikt, en het heeft geschenen en geglansd, niet alleen in het eigendom van Christus (dat is: onder de Joden, aan wie het beloofd was, en uit wie, wat het vlees betreft, Christus voortkwam) maar in de hele wereld. Dat echter niet allen dit zalige Licht hebben aangenomen en ook nu niet aannemen, daardoor verliest dit Licht Zijn Naam en heerlijkheid niet.

Maarten Luther,
reformator te Wittenberg

(”God is liefde”, 1538)