Khalloul moet het dezer dagen zonder zijn gezin stellen. Hij woont in Jish, een dorpje op nog geen 5 kilometer van de Libanese grens. Zijn familie is naar veiliger gebieden geëvacueerd, uit angst voor een escalatie van het conflict in het noorden van Israël.

De 47-jarige Arabische Israëliër is net te oud om als reservist te worden opgeroepen. „Begin dit jaar kreeg ik bericht dat ik ben vrijgesteld. Maar als de situatie verslechtert –wat God verhoede– kan het zijn dat de regering de leeftijdsgrens ophoogt. In Oekraïne moeten mannen van 60 zich nog melden aan het front.”

Gevechtservaring heeft Khalloul genoeg. Hij nam begin jaren 90 vrijwillig dienst in het Israëlische leger, hoewel dat voor Arabische Israëliërs niet verplicht is. Als paratroeper diende hij in Libanon, voornamelijk om het toenmalige Zuid-Libanese leger te steunen in de strijd tegen Hezbollah en Palestijnse terreurgroepen. „Ik houd van mijn land, van de vrijheid van godsdienst. Het is ook mijn thuis. Dan vind ik dat je ook de last van militaire dienst gezamenlijk moet dragen.”

Cultuur

Die boodschap draagt hij ook uit via de Christian Aramaic Society of Israel die hij in 2007 oprichtte. Enerzijds wil hij met zijn organisatie de eeuwenoude Aramees-christelijke cultuur in stand houden. Aan de andere kant roept hij mede-christenen –onder wie ook Messiasbelijdende Joden– op hun dienstplicht in het Israëlische leger te vervullen. „De strijdkrachten vormen bij uitstek de smeltkroes om de integratie in de Israëlische samenleving te bevorderen. Daar ben ik zelf het levende bewijs van. Ik ben afgezwaaid als majoor en was een aantal jaren geleden kandidaat voor de Knesset.”

Ook al hoeft Khalloul zich momenteel niet in het leger te melden, hij bereidt zich wel degelijk voor op de dingen die mogelijk komen gaan. Samen met een groep achtergebleven mannen heeft hij een burgerwacht opgericht om hun dorpje te beschermen als het in het noorden van Israël tot oorlog komt. „Hopelijk voorziet de staat ons van wapens, maar tot nu toe is ons verzoek daartoe niet ingewilligd.”

Niet verbaasd

Bevreesd is de oud-paratroeper niet. „Ik heb in een gevechtseenheid gediend, dus ik weet wat het is om in de strijd te zijn. Het leger is hier wel massaal aanwezig, maar ik ben bang dat het niet genoeg is. Dat hebben we gezien bij de dorpen rond de Gazastrook die op 7 oktober door Hamas zijn overvallen.”

Hoewel die brute aanval van de Palestijnse beweging ook voor Khalloul volkomen onverwacht kwam, was hij niet verbaasd over de wreedheden die de terroristen begingen. „Sinds we weten wat Islamitische Staat in Mosul en op andere plaatsen heeft aangericht, heb ik gewaarschuwd dat Hamas niet van IS verschilt. Het is slechts een kwestie van tijd voor Hamas zich ook van dit soort praktijken gaat bedienen.”

Zijn waarschuwing was echter aan dovemansoren gericht, zegt de Arabische Israëliër. „Mensen probeerden me het zwijgen op te leggen. Ik heb zelfs brieven aan de regering gestuurd. Onze leiders waren verdeeld, de politiek leverde alleen maar een gevecht om de zetels. Het land was gespleten in een kamp voor of tegen Netanyahu. Ze bleven maar ruzie maken en op interne problemen focussen. Daar heeft Hamas van geprofiteerd. Daarom was ik zo bedroefd dat mijn voorspelling op 7 oktober uitkwam.”

Gelederen sluiten

Juist nu is het van belang de gelederen te sluiten, benadrukt Khalloul. „Als we ons als Israëliërs niet verenigen, zullen we het pad van de vernietiging opgaan, net als in Libanon. Dat land is ook aan de verdeeldheid ten onder gegaan en wordt nu door Iran gecontroleerd.”

De Aramese christen is bang dat het geweld in Gaza in een groter regionaal conflict zal ontaarden. „Dat zal vooral afhangen van de manier waarop het Westen, met de VS voorop, zal acteren. Vooralsnog slaagt Amerika erin Hezbollah en andere pro-Iraanse milities min of meer af te schrikken om zich volledig in de strijd te mengen. Maar als het grondoffensief in Gaza losbarst, zal Iran waarschijnlijk het sein voor een totale oorlog geven.”

Khalloul maakt zich in het bijzonder zorgen om het lot van christenen als het front in het noorden explodeert. „Ik ben bang dat Hezbollah christenen in het zuiden van Libanon als menselijk schild zal gebruiken als hij aanvallen op Israël uitvoert. Nu al zie je dat Hezbollah raketten vanuit christelijke dorpen op Israël afvuurt, waardoor ook de Israëlische vergelding hun woonplaats treft.”