In drie weken oorlog is onze deur platgelopen door allerlei kinderen uit de kibboets. De gesprekken die tijdens het spelen gevoerd worden zijn kostelijk. De hier gestationeerde soldaten leveren veel stof tot gesprek, want wie heeft de meeste high-fives van de soldaten gekregen? En welke soldaat is het coolst? En wat mega-relaxt voor die gozers dat ze niet de hele tijd hun ouders op hun hals hebben.

Ook de opgeroepen vaders worden besproken. Ik vraag een jochie of hij begrijpt wat „oproepen voor dienst” betekent. „Papa zegt dat sommige mensen niet met ons willen leven”, zegt hij, „papa en anderen moeten nu zorgen dat het weer goed komt.” Een ander jongetje voegt toe dat zijn papa het vast niet erg vindt om even weg te zijn. „Mijn moeder geeft hem altijd heel veel werk”, voegt hij toe met een ernstig gezicht.

Als Jona

Soms is de toon serieuzer. Op een avond lezen mijn jongens en ik het verhaal van Jona. „Nu weet ik wat het probleem is”, zegt mijn oudste na afloop. „Als iemand naar Hamas zou gaan om te vertellen dat ze sorry kunnen zeggen, dan zouden ze dat vast doen. Net als in Nineveh.” „Ik denk niet dat iemand ze ooit zoiets gezegd heeft,” voegt mijn andere zoon toe. Direct besluiten ze een brief te schrijven aan „de Bibi (afkorting voor Benyamin Netanyahu) van Hamas”: Ismail Haniyeh.

Hier volgt de vertaling: „Shalom Ismail Haniyeh, wij willen u vertellen waarom wij van Elohim (de God van Israël) houden. Wij houden van Elohim vanwege de Bijbel. De Bijbel vertelt over de wonderen die Elohim deed voor Israël, daarom houden wij van Elohim. Als jullie ook een mooi land willen zoals ons land, lees dan de Bijbel en bid elke avond. Als jullie sorry zeggen tegen Elohim, geeft Hij jullie alles. Als jullie jaloers zijn op ons mooie land, zou ik ook tot Elohim bidden, want Hij heeft het gegeven. Haat ons niet. Als jullie voor ons zorgen, zorgen wij ook voor jullie.”

Nou, daar houden we aan vast. Uit de mond der kinderen. Een oorlog kan de menselijke agenten in een strijd stoppen, maar hoop komt pas als de geest zich verandert.

Onze correspondente in Israël, Jeannette Gabay-Schoonderwoerd, houdt een dagboek bij vanuit haar woonplaats Afik, in het noorden van Israël. Deel 8 (slot).