De 66-jarige kunstenaar uit Amsterdam gooide enkele jaren geleden zijn leefwijze radicaal om. In de jaren 80 trad hij vaak op met vlammenwerporgels: vuurspuwende machines die veel vervuiling veroorzaakten. „Tijdens een optreden verbruikte ik in een kwartier tijd 1600 liter benzine.”

Een toespraak van klimaatactiviste Greta Thunberg voor wereldleiders zette hem enkele jaren geleden aan het denken. Thunberg zei dat haar toekomst werd verknoeid. „Ik ging beseffen dat klimaatproblematiek is aan te pakken met gedragsverandering. Ik heb mijn auto en machines weggedaan.”

Intussen zocht Hobijn, die graag experimenteert, al naar drijvend materiaal waarop riet kan groeien. Op die manier kon hij riet terugbrengen op plaatsen waar het niet meer groeit. Hobijn kwam uit bij mycelium, een schimmelweefsel. In rechthoekige bakken ging Hobijn het riet kweken. Wat hij niet voorzag, was dat de wortels uiterst sterk in elkaar grepen. „Na verloop van tijd waren ze niet meer uit elkaar te halen. Ook kon ik de blokken stapelen en zo een dikke wortelmassa kweken.” Het lukte Hobijn vervolgens om blokken mycelium aan elkaar te maken door de rietwortels er doorheen te laten groeien. „De wortels dienen als pluggen, waarmee het mycelium aan elkaar zit.”

Onder andere waterschap Rijnland steunt de experimenten van de kunstenaar met een financiële bijdrage, met als doel de biodiversiteit te bevorderen. „De bodem is in de afgelopen duizend jaar op sommige plekken zes meter gedaald. Met de rietwortels kun je een nieuwe bodem creëren.” Onder andere graslanden en dijklichamen kunnen volgens Hobijn langzaam worden opgehoogd met de wortelmassa. Er ontstaat zo een stevige veenbodem. Welke gewassen er vervolgens op kunnen groeien, hangt van de samenstelling van het veen af dat wordt gemaakt. Het kweken van de wortels voor een groot gebied kan volgens hem „minder dan een generatie” duren.

Dit is de tweede aflevering in een serie interviews met uitvinders.