Kun je zonder problemen overstappen naar een concurrerende werkgever?
Productspecialist Joost vindt een andere baan en neemt ontslag bij zijn werkgever. Die wijst hem tot zijn schrik op het concurrentiebeding in de arbeidsovereenkomst. Daar heeft Joost niet bij stilgestaan.
Een concurrentiebeding in de arbeidsovereenkomst verbiedt een werknemer om gedurende een bepaalde tijd bij een andere, mogelijk concurrerende werkgever in dienst te treden.
Er staat dan iets in de zin van: het is de werknemer verboden om gedurende een jaar na afloop van het dienstverband in dienst te treden van een onderneming die dezelfde of vergelijkbare activiteiten verricht.
Zo’n beding vormt natuurlijk een flinke beperking. Je kunt niet zomaar in je eigen beroep bij een andere werkgever aan de slag. Iets om rekening mee te houden.
Toch denkt lang niet iedere werknemer er bij het accepteren van een nieuwe baan aan dat hij –misschien al heel veel jaren geleden– een concurrentiebeding heeft getekend. En dat kan tot problemen leiden.
Onlangs diende de zaak van Joost, een productspecialist die werkzaam was bij een fabrikant in vleesdelicatessen. Joost vond een baan bij een andere fabrikant. Zijn werkgever wees hem op het concurrentiebeding in zijn contract. Dat verbood Joost om binnen een jaar bij een andere vleeswarenproducent in dienst te treden.
De tekst van het beding was kraakhelder, niet voor meerdere uitleg vatbaar. Toch vocht Joost het beding aan, want hij wilde de andere baan erg graag. Door middel van een kort geding, een snelle gerechtelijke procedure, vroeg hij om schorsing van het concurrentiebeding, om zo de weg vrij te maken voor het aan de slag gaan bij het concurrerende bedrijf.
Hoewel de tekst van het beding dus heel duidelijk was, plaatste de kantonrechter er toch een belangrijke kanttekening bij. Voor de rechter stond voorop dat een concurrentiebeding alleen is bedoeld om de opgebouwde kennis en informatie van een bedrijf te beschermen. Hij benadrukte dat het niet mag worden gebruikt met andere bedoelingen, bijvoorbeeld om Joost aan zijn huidige werkgever te binden.
Als een ondernemer in deze tijd van schaarste op de arbeidsmarkt zijn personeel wil behouden, heeft hij daar ander gereedschap voor, zoals goede arbeidsvoorwaarden, ontwikkelingsmogelijkheden en waardering. Het enkele feit dat een werknemer specifieke kennis en ervaring heeft opgedaan, is voor een ondernemer niet voldoende om zich op het concurrentiebeding te beroepen. Dat Joost zijn kennis meeneemt bij zijn vertrek is namelijk inherent aan zijn keuze om weg te gaan en hoort bij de vrijemarkteconomie.
De rechter gaf duidelijk aan dat een werkgever heel goede argumenten moet hebben om te kunnen afdwingen dat een personeelslid afziet van vertrek. Daarvoor moet hij aantonen dat hij in zo’n geval een ernstige probleem heeft, bijvoorbeeld omdat de werknemer beschikt over essentiële informatie. Dat is hier niet het geval. Joost mag daarom vertrekken.
De auteur is coördinator arbeidsvoorwaardenbeleid bij de RMU.
