Is het verstandig om mijn spaargeld bij een buitenlandse bank te stallen?
Ondanks de stijgende rente bieden Nederlandse banken hun spaarders nog steeds een relatief laag rentepercentage aan. Bij buitenlandse banken zijn deze percentages vaak hoger.
Nu de inflatie voortdurend stijgt en de rentetarieven op Nederlandse spaarrekeningen aanhoudend laag zijn, zoeken mensen naar manieren om hun spaargeld te beschermen tegen waardevermindering. Beleggen is niet zo’n goede optie: om echt winst te maken, moet het rendement op beleggingen hoger zijn dan de inflatie. Er is wel een nieuwe trend zichtbaar: het spaargeld op buitenlandse bankrekeningen stallen. Daar lonken hogere rentetarieven.
Zijn er risico’s verbonden aan het parkeren van uw spaargeld in het buitenland? Er is een onderscheid tussen spaarrekeningen in euro’s en die in andere valuta’s. De risico’s en potentiële rendementen kunnen aanzienlijk variëren. Bij spaargeld in euro’s draait het alleen om het renteverschil, terwijl het kiezen voor een buitenlandse valuta –zoals de Noorse kroon of de Zwitserse frank– ook een valutarisico met zich meebrengt. Dit kan zowel positief als negatief uitpakken, afhankelijk van de bewegingen in de wisselkoersen. Als de koers zich in uw voordeel ontwikkelt, kunnen de rendementen aantrekkelijk zijn, maar bij een ongunstige koersontwikkeling kunnen verliezen snel oplopen.
Behalve de inflatie zijn er andere factoren die de wisselkoersen beïnvloeden, zoals internationale handel en vraag en aanbod. Nu hoeft de toegenomen geldcreatie van de laatste tien jaar in de eurozone niet altijd een verzwakking van de euro te betekenen; vooral niet als een land sterke exportcijfers, verantwoordelijke centrale banken en stabiele economische vooruitzichten heeft.
Hoewel spaarders binnen de Europese Unie over het algemeen beschermd zijn door garantiestelsels die tot 100.000 euro dekking bieden, blijft er nog steeds een valutarisico bestaan in EU-landen die de euro niet als betaalmiddel hebben. Als een buitenlandse bank failliet gaat, kan het bijvoorbeeld complex zijn om uw geld terug te halen. Dat heeft het Icesave-voorbeeld in IJsland laten zien. Er was wel een garantiestelsel, maar toen IJsland bijna failliet ging, waren die garanties moeilijker na te komen.
In sommige landen kan er sprake zijn van zogeheten bronbelasting. U moet dan rente betalen aan de buitenlandse fiscus. Nederland heeft met veel landen belastingverdragen, waardoor u dit geld vaak weer terug kunt vragen, maar dit geeft soms wel gedoe.
Nu de inflatie structureel is geworden, lijkt het onvermijdelijk dat de rentetarieven op de Nederlandse spaarrekeningen op termijn ook zullen stijgen. Tot nu toe houden de meeste Nederlanders vertrouwen in binnenlandse banken. Die geven toch een vertrouwd gevoel.
De keuze tussen binnenlandse en buitenlandse spaarrekeningen blijft afhankelijk van uw risicobereidheid en financiële doelen. Wie voor zekerheid kiest, doet er het beste aan binnen het eurogebied te blijven en te kiezen voor een land dat valt onder het Europese garantiestelsel. Kiest u voor andere valuta, dan bent u eigenlijk aan het beleggen en loopt u koersrisico.
De auteur is Master of Financial Planning.