De studente biomedische wetenschappen verdween in februari 2018 van het ene op het andere moment van de aardbodem. De Surinaamse jonge vrouw woonde destijds in bij het gezin van B. om te kunnen studeren in Amsterdam. In het huis waren spanningen, omdat Bansi voor de tweede keer zwanger was van de getrouwde B. en niet opnieuw abortus wilde plegen. Een eerder kindje van de inmiddels 43-jarige man uit Hoorn had ze onder druk van haar gastgezin wel laten weghalen.

B. kwam - aanvankelijk met zijn vader - eind 2018 onder een vergrootglas van de politie te liggen. Dat gebeurde nadat de moeder van Bansi vanuit Suriname alarm had geslagen. Ze kon toen al een tijd geen contact met haar dochter krijgen en vond dat vader en zoon B. haar afscheepten.

B. ontkende lange tijd alle betrokkenheid bij de zaak. Pas na zijn veroordeling door de rechtbank in juli vorig jaar gaf hij toe en wees hij de politie de plek waar hij het stoffelijk overschot van Bansi had begraven. In hoger beroep zei hij dat hij de studente uit zelfverdediging om het leven had gebracht, nadat ze in een ruzie over geld met een mes op hem was afgekomen.

Het hof deed dat verhaal af als ongeloofwaardig, net als eerder ook het OM had gedaan. Zo wijzen de steekwonden die Bansi in haar bovenlichaam had op een ander scenario dan B. heeft gezegd. Ook zijn eigen verklaringen hebben steeds in een andere richting gewezen. Het hof ziet zelfs „duidelijke aanwijzingen” dat B. „een vooropgezet plan” had de studente om het leven te brengen, maar komt net als het OM tot de conclusie dat dit niet met zekerheid is vast te stellen.

Over de opstelling van B. in de zaak oordeelde het hof hard. „Hij heeft het vertrouwen van de ouders van Sumanta op gruwelijke wijze beschaamd. Hij heeft eerst hun dochter gedood en ze vervolgens jarenlang in martelende onzekerheid over haar toestand gelaten.” B. had de nabestaanden verteld dat hun dochter plotseling was vertrokken en dat hij geen idee had waar ze zat.