Ziet ze marcheren. Schrijden, is het eigenlijk. Daar komen de hoogleraren. Toga om, baret op. Gewaad in de plooi, het gezicht wat minder. Best mooi, eigenlijk.
Universiteiten openden het Academisch Jaar. Met Hoofdletters. Professoren kuierden over de keien; vroegen tersluiks aan de buurman: „Waar ben jij in de vakantie geweest?” Verleden tijd; het is weer om, we moeten/mogen weer aan het werk.
De hoogleraren schreden binnen. Gingen tegenover het publiek zitten, en ze keken elkaar aan, of verlegen naar beneden.
Het gebeurde nogal eens in een kerk, of kapel. Mooi voor de entourage. Nog mooier als het Woord spreekt in de wetenschap. Het devies van de Utrechtse universiteit is ”Sol lustitiae Illustra Nos” – Zon der gerechtigheid, verlicht ons. Daar gaat het maar om. De spreuk staat op de zonnebol op het Domplein en in een gebeeldhouwd reliëf op de gevel van enkele universiteitsgebouwen.
Bij de plechtige plichtplegingen zijn veel woorden gesproken, wijze woorden ook, diep doordacht. Je kunt er nog wat over peinzen, maar intussen begint alles weer. De colleges, de worsteling om allerlei ingewikkelds over te dragen. De studie, het schrijven van de scriptie. Het Jaar is weer begonnen.
