„Want het dwaze Gods is wijzer dan de mensen, en het zwakke Gods is sterker dan de mensen”

Toen Paulus in Athene predikte (Hand. 17), kwamen daar heidenen die zeiden: „Wat voor religieuze leerstukken zijn dat? U brengt enige nieuwe dingen voor de dag. Kunnen wij niet weten, zeiden ze, wat deze nieuwe leer is, waarover u spreekt?”. Daarna zeiden ze: „Het is het dwaze Gods, en is dat van God?” Ja, het dwaze Gods is wijzer dan de mensen, en het zwakke Gods is sterker dan de mensen. Het volk zei: „Wat willen wij met zulk een doen?” De reden waar zij de christenen om haatten, was om hun praktijk: die ging al hun bevatting te boven. Philo, een Jood, had eens het Nieuwe Testament gelezen, en inzonderheid de evangelisten. Ten aanzien van de stijl van schrijven, zei hij: „Ik vind dat ze verstandig is, maar ten aanzien van de praktijk vind ik het zeer moeilijk en bijna onmogelijk om te doen. Wie heeft dit ooit gehoord: u moet uw wangen geven en toekeren aan degene die u slaat? Wie heeft het ooit gehoord: u moet alles verkopen en Christus volgen? Wie heeft het ooit gehoord: u moet haten uw eigen leven, vader, moeder, vrouw en kinderen en Christus aankleven? Wie heeft het ooit gehoord, wat een gek ding is dit: u moet uw rechtervoet wegwerpen, uw rechterhand afkappen, uw rechteroog uitsteken, als u in de hemel wilt komen?”

Bernardus Smijtegelt,
predikant te Middelburg

(”Een Woord op zijn tijd”, 1744)