Hij doelt op bedrijven met stallen uit de jaren 80 en 90, die binnen 500 meter van kwetsbare beschermde natuur gevestigd zijn en daar relatief veel stikstofneerslag veroorzaken. Omdat de Lbv+ de vergoeding baseert op de leeftijd van de bedrijfsgebouwen, is die volgens Van Westreenen vaak niet aantrekkelijk voor de ondernemer.

Aan de andere kant is de vergoeding wél aanlokkelijk voor ondernemers met jonge, moderne bedrijven op wat grotere afstand van de kwetsbare natuur, die juist weinig stikstof uitstoten. „Daar zijn er bij die zich aanmelden, bijvoorbeeld omdat ze geen opvolger hebben. Zo’n locatie gaat verloren voor de sector.”

Dit effect is volgens de adviseur in strijd met de bedoeling van de regeling, namelijk het terugdringen van de stikstofneerslag op kwetsbare natuur. „Degenen die op de verkeerde plek zitten, kunnen niet weg. Locaties die we zouden willen behouden om bedrijven naar toe te verplaatsen, raken we kwijt.”

Van Westreenen vindt het ook onbegrijpelijk dat de Lbv+ geen rekening houdt met latere investeringen, zoals de installatie van een luchtwasser. „Voor de vergoeding geeft het bouwjaar van de stal de doorslag.”

De uitkoopregeling Lbv+ vergoedt veehouders tot 120 procent van de waarde van hun stallen, aangevuld met een bedrag voor sloopkosten en in te leveren dier- of fosfaatrechten.

Volgens Van Westreenen zijn meer dan vijfhonderd kalverhouderijen in Gelderland piekbelaster. Zijn adviesbureau begeleidt tot nu toe „tussen de twintig en dertig” bedrijven die belangstelling hebben voor uitkoop. „Dat zijn hoofdzakelijk kalverhouders.”

Staatssteunregels

Een woordvoerster van het ministerie van Landbouw zegt dat het volgens Europese staatssteunregels niet is toegestaan om veehouders met oudere stallen extra te belonen bij uitkoop. De leeftijd van de stal geldt als een „objectief criterium”.

Met latere investeringen wordt volgens de woordvoerster wel rekening gehouden. Voor installaties in de stal wordt bij de vergoeding met een kortere afschrijvingstermijn gerekend dan voor het gebouw.