De SGP doet deze oproep in een woensdag gelanceerd tienpuntenplan voor armoede- en schuldenbeleid. De partij wil met het plan stimuleren dat de samenleving zelf initiatief neemt tegen armoede.

De rol van kerken en diaconale instanties acht de SGP „van onschatbare waarde”. Recent onderzoek, van het Knooppunt Kerken en Armoede, bracht in kaart dat kerken en diaconale organisaties in 2021 2,3 miljoen uur en meer dan 40 miljoen euro besteedden aan armoedebestrijding.

Concreet zouden kerk en overheid samen op kunnen trekken in de vorm van een diaconaal platform, licht SGP-Kamerlid Chris Stoffer toe. Hij bracht onlangs een werkbezoek aan zo’n diaconaal netwerk in Apeldoorn. „Een aantal kerken heeft daar gezamenlijk een medewerker aangesteld. Diegene bemenst samen met een aantal vrijwilligers een loket waar mensen langs kunnen komen of naartoe kunnen bellen. Iemand die geen geld heeft voor een stofzuiger wordt er heel praktisch op weg geholpen.”

Het initiatief en de financiering is in Apeldoorn afkomstig van de deelnemende diaconieën. „De overheid komt in beeld als uit het hulpverzoek blijkt dat er passende overheidsregelingen beschikbaar zijn”, zegt Stoffer. „Zo iemand wordt dan doorverwezen. Het mooie aan dit initiatief is dat diaconieën vorm kunnen geven aan hun taak buiten de eigen kerkmuren. Zo kan de hele Apeldoornse samenleving aankloppen bij de diaconie.”

Brievenactie

Aan het tienpuntenplan liggen onder meer zo’n zestig tot zeventig schriftelijke reacties op de brievenactie ”Dure tijden” ten grondslag. Verder voerde een stagiair in opdracht van de Tweede Kamerfractie gesprekken met lokale SGP-bestuurders, vrijwilligersorganisaties en vertegenwoordigers van diaconieën.

Een van de briefschrijvers attendeerde de partij op een andere vorm van praktische diaconale hulpverlening die kerken lokaal kunnen aanbieden. De hervormde gemeente in Papendrecht zamelt iedere eerste zondag van de maand boodschappen in die worden doorgegeven aan de plaatselijke voedselbank. Door middel van boodschappenbriefjes die aan de kratten zijn bevestigd proberen de initiatiefnemers vooral producten te vergaren die door winkeliers of supermarkten zelden worden aangeboden aan de voedselbank.

De brieven laten zien dat rondkomen voor menig huishouden een opgave is. Een alleenstaande moeder met meerdere kinderen heeft het financieel niet breed. Ze combineert twee banen −samen net geen voltijdsbaan− en houdt daar netto nog geen 2000 euro per maand aan over. Ze ervaart dat rondkomen, moeder-zijn en mantelzorg knelt. „Ik wil er graag voor mijn kinderen zijn, maar omdat ik zoveel moet werken ben ik er dikwijls niet als ze thuiskomen”, schrijft ze. „Financieel kan ik niet minder werken, dan kom ik eind van de maand in de problemen.”

„Het heeft ons nog nooit aan iets ontbroken”, schrijft de vrouw van een eenverdiener. Ze zet zich −naast het eigen gezin− in voor mensen die dat om uiteenlopende redenen nodig hebben. Het steekt haar dat eenverdieners die omzien naar de naaste daar zo’n hoge prijs voor moeten betalen. „Ik wil graag dienstbaar zijn. Toch betalen eenverdieners zoveel meer belasting. Wat als ik ga werken? Wie kijkt er dan nog naar de ouderen en hulpbehoevenden om?”

De SGP speelt daar in het tienpuntenplan op in met voorstellen om vrijwilligerswerk fiscaal vriendelijker te behandelen. Bijvoorbeeld door de onbelaste vrijwilligersvergoeding te verhogen. Of door het belastingstelsel te hervormen, zodat niet langer het individu maar het huishouden het uitgangspunt vormt.

Andere voorstellen zijn een bonus voor vrijwilligers of het invoeren van een vrijwilligerscompliment.

De Tweede Kamer debatteert woensdag met minister Schouten (Armoedebeleid) over armoede en schulden.