Broeder Everardus Witte (1868 - 1950), zoals het Heilig Bruurke in het klooster heette, was een lekenbroeder bij de franciscanen in het Noord-Brabantse Megen. Hij woonde daar bijna vijftig jaar. Omdat hij niet gewijd was, werkte hij als portier en schilder. Hij viel op door zijn voortdurende gebed en zijn inspanningen voor minderbedeelden, die hem als de verpersoonlijking van het gebed beschouwden.

Kort na zijn dood nam de verheerlijking van de lekenbroeder een hoge vlucht, zodat er in 1954 een eigen kapel voor hem werd gebouwd in Megen. Volgens gelovigen zijn duizenden gebeden tot het Heilig Bruurke verhoord. Nog steeds komen er vaak pelgrims naar de kapel. Die stoppen een briefje met daarop hun wens in de mouw van het beeld van Everardus Witte en branden kaarsen in de kapel.

Als de kerkelijke rechtbank vindt dat Everardus Witte zalig verklaard zou moeten worden, sturen zij hun bevindingen naar Rome. Een pauselijke commissie kan de broeder dan eerst eerbiedwaardig en later zalig verklaren. Een heiligverklaring is daarna ook nog mogelijk, maar dat gebeurt niet vaak met Nederlanders. In mei vorig jaar is pater karmeliet Titus Brandsma heilig verklaard en hij was de vijfde Nederlandse heilige in honderd jaar tijd.