„En zo wanneer Ik heen zal gegaan zijn en u plaats zal bereid hebben, zo kom Ik weder; en zal u tot Mij nemen, opdat gij ook zijn moogt, waar Ik ben.”

Gods kind hoopt dat wanneer hij zal sterven, hij verzadigd zal worden met Zijn beeld en Zijn aangezicht zal aanschouwen in gerechtigheid (Psalm 17:15). Hij wenst dat de dag nadert dat hij ontbonden zal worden en met Christus zal zijn (Filippenzen 1:23), dat de eeuwigheid snel aankomt en Christus hem tot Zich opneemt, zoals Hij beloofd heeft (Johannes 14:3). Dit kenmerk is gevoelig in het hart van hen die hun aandeel aan Jezus kennen, en geloven. Zij bereiden zich voor op Zijn toekomst.

Maar dat is niet zo duidelijk te vinden in degenen die onzeker zijn van hun goede staat, of die zich in het geheel niet bereid en onbekwaam vinden om deel te gaan nemen in de erve der heiligen in het licht (Kolossenzen 1:12). Maar dat het evenwel duidelijk in de grond van hun hart ligt, blijkt daaruit dat zij, als zij een volle verzekerdheid van hun aandeel aan Jezus voelen, terstond deze begeerte om bij Hem te zijn ook gevoelen. Als de bereidheid voor Christus’ komst hen ontbreekt, dan bevinden zij dat het hun smart om niet bereid te zijn. Zij wensen gereed te zijn, en indien zij gereed zijn, zo wensen zij dat Hij terstond komt.

Jacobus Koelman,
predikant te Sluis

(”Ware merktekenen van de liefde tot Jezus”, 1690)