Ook niet toen ik netjes de naam had gevraagd en gehoord. Een klein rondje langs de puzzels in de winkel hielp me verder. Alsof toen de stukjes op hun plek vielen.

De jongen was toentertijd twaalf jaar. Hij zat in mijn mentorklas toen ik in een ver verleden nog docent was. Eigenlijk ging het wel goed met hem, zover ik mij herinnerde.

Gelukkig kwam ik de mevrouw na de puzzels weer tegen. Ik bleek inderdaad een groot deel van het verhaal niet te kunnen weten. De jongen had verkeerde vrienden gekregen, was aan de drugs geraakt en kwam niet meer thuis.

Maar het ging dus nu weer goed. De smartphone werd gepakt en trots toonde de mevrouw een volwassen kerel van 25 jaar. Met een lieve jongedame erbij en een klein meisje op schoot. God had wonderen gedaan. Dat was het enige wat de moeder erbij kon zeggen.

Dit gesprekje hielp me om te beseffen dat kleine jongens groot worden. Maar ook dat ik als mensje maar even langskom op het levenspad van zo veel jongeren en hun ouders. En dat elk gesprekje en elke ontmoeting ertoe doen. Want deze mevrouw had ik slechts een paar keer gesproken en dat was al lang geleden. Maar dat bleek genoeg om na zo veel jaren opnieuw het vertrouwen te krijgen.

Voor een docent, een mentor, een hulpverlener of een jeugdleider zijn dergelijke ontmoetingen zo bemoedigend. Iets te mogen zien van een oogst als je geploegd hebt met tranen en gebeden. Iets te mogen zien van dankbaarheid voor dat kleine stukje waarin je van belang was. Maar ook om te zien dat het regelmatig –juist ondanks ons– beter gaat, omdat het in handen van een Ander ligt.

Zoals een jongeman het een keer zei: Weet u nog dat u aan mij vroeg of ik nog in de Bijbel las? Ik wist het niet meer. Maar hij wel, want zo had hij zijn Vader ontmoet. En God wist ook dat het nodig was dat ik dat toen zou horen.

In mijn columns mocht ik schrijven over allerlei ontmoetingen met mensen. Zo kon ik de lezers mee laten ontmoeten en ontmoette ik de lezer.

Ik neem afscheid als columnist, want voor alles is een tijd. Het was mooi om dit te mogen doen. En bijzonder om te horen hoe mensen erdoor geraakt werden. Maak zelf maar de nieuwe verhalen in je omgeving. Want elke ontmoeting kan van levensbelang zijn.