„Eén ding heb ik van de Heere begeerd, dat zal ik zoeken; dat ik al de dagen mijns levens mocht wonen in het huis des Heeren om de liefelijkheid des Heeren te aanschouwen, en te onderzoeken in Zijn tempel.”

Gods volk gaat in de rust, omdat het het voorname doel bereikt heeft om deel te hebben aan Christus en in Hem vrede met God te vinden. Dit is het voorname doel waartoe God Zijn volk wil brengen. Ongelovigen veranderen gedurig ten opzichte van hun voornaamste doelen, want hun hart is niet vast en zij kunnen niet rusten.

Maar geloof brengt de ziel tot rust in één ding, en dat jaagt de gelovige na zolang hij adem haalt. „Eén ding heb ik van de Heere begeerd, dat zal ik zoeken; dat ik al de dagen mijns levens mocht wonen in het huis des Heeren om de liefelijkheid des Heeren te aanschouwen, en te onderzoeken in Zijn tempel” (Psalm 27:4).

Ook de apostel vertelt ons wat het is, waar de keuze van de gelovige op gevallen is: „Ja gewis, ik acht ook alle dingen schade te zijn om de uitnemendheid der kennis van Christus Jezus, mijn Heere, om Wiens wil ik alle dingen schade gerekend heb, en acht die drek te zijn, opdat ik Christus moge gewinnen” (Filippenzen 3:8).

Zij gaan in de rust van een beslissende keus. De ziel, die buiten Christus leeft, is los in haar besluit en overgegeven aan veranderingen. Maar zij die hun keus gedaan hebben en hun ogen hebben gesloten voor alle andere voorwerpen, rusten in de keus van Christus als hun deel.

Thomas Boston, predikant te Ettrick

(”Derde zevental preken”, 2005)