Het kleine bosgebied ligt bij het plaatsje Rijs, aan de IJsselmeerkust, iets ten westen van Lemmer en vlak bij Oudemirdum. Het hoofdpad van het bos wordt weleens de Kalverstraat genoemd, omdat het er regelmatig erg druk is.

Maar van drukte is op deze zonnige morgen weinig te merken. Wanneer ik de parkeerplaats oprij bij landhuis Rijsterbosch, dat een B&B en een restaurant heeft, staan er slechts twee auto’s. De waterdichte wandelschoenen gaan aan. Geen overbodige luxe, want de bosgrond is door de overvloedige regenval van de afgelopen tijd op z’n zachtst gezegd zompig.

Bij het begin van het bos moeten we kiezen. Een route met rode markeringen die zo’n 3 kilometer is, of de 5,5 kilometer lange blauwe route. Ik kies voor de laatste.

De tocht begint bij een statige, brede boslaan. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden hier bomen gekapt voor de aanleg van een V2-lanceerinstallatie. Duitsers vuurden vanaf deze plek zeventig raketten af op Antwerpen en Londen. Ter herinnering aan deze gebeurtenissen is er in het bos ook een V2-route uitgezet. Die tocht bewaar ik voor een volgende keer, want de beschrijving daarvan is alleen in Oudemirdum verkrijgbaar.

Na enkele honderden meters moet ik kiezen: links, rechts of rechtdoor? Er staan meerdere blauwe paaltjes. Zoals ik wel vaker doe, kies ik precies het verkeerde. Dat zal me in de loop van de tocht opbreken, want daardoor mis ik enkele belangrijke punten, waaronder het Vredestempeltje. Het gebouwtje werd hier in 1814 opgetrokken na het vertrek van de Fransen uit Nederland. In 1944 werd het verwoest door een V2 en in 1977 is het herbouwd.

De route gaat via kronkelpaadjes waar kale boomtakken als grijpende armen overheen hangen. Het is een prachtig gezicht. Maar wanneer de bomen vol in het blad staan, moet het nog veel mooier zijn.

Langs een weiland en een boerderij met camping bereik ik de IJsselmeerkust. Tientallen kitesurfers laten zich met hun kleurrijke doeken meevoeren door de stevige wind.

Na een klein stukje over het strand en een grasveld ga ik weer terug het bos in. Vogels geven een haast oorverdovend en schitterend klinkend concert. Het gekraak van in de wind zwiepende oude takken zorgt ervoor dat het hier niet rustig, maar wel rustgevend is. De natuur is hier overal om me heen.

Na een relaxte tocht van zo’n anderhalf uur kom ik weer bij de auto. Dit bos wil ik vaker bezoeken.