„Want gelijk door de ongehoorzaamheid van die ene mens velen tot zondaars gesteld zijn geworden, alzo zullen ook door de gehoorzaamheid van Eén velen tot rechtvaardigen gesteld worden.”

Laten wij in gedachtenis houden dat de eerste en voornaamste zaak was dat God weer geëerd en verheerlijkt werd. In de erkentenis dat Hij alleen God, dat Hij alleen rechtvaardig, heilig, wijs en goed is, ook waarachtig in al Zijn woorden, zodat de liefde tot God alleen en het geloof in Hem –want dat is de inhoud van de wet– weer hersteld moest zijn. En niet alleen zó hersteld dat God nu het Zijne hebben zou, maar dat ook Zijn schepsel, de mens, dientengevolge weer in zo’n verhouding tot God zou staan zoals Adam vroeger, zodat hij waarachtig in heiligheid en in goede werken zou bevonden worden, en zo alles weer hersteld zou zijn in Christus.

Laten wij in gedachtenis houden dat dit alles moest geschieden in zo’n weg, zodat –ofschoon dood, zonde en duivel nog een tijd lang heersten– ook de mens, de zondaar, aan de dood en de duivel onderworpen bleef en nochtans, gelijk het voor God waarheid is, zonde en dood teniet gemaakt zouden zijn en de mens onberispelijk voor zijn God gesteld. Laten wij daarbij bedenken dat de mens schuldig is de wil Gods te doen, Zijn wet te vervullen, en dat zijn onmacht én daartussen gekomen zonde hem volstrekt niet verontschuldigen, maar des te meer beschuldigen, hem onder de dood en onder de vloek brengen, zodat zijn schuld en straf zich steeds meer en meer moeten ophopen.

Dr. H.F. Kohlbrugge,
predikant te Elberfeld

(”Lijdenspreken”, 1847)