Het blad Reformanda is een van de spreekbuizen van de vrijgemaakt gereformeerden die verontrust zijn over de huidige ontwikkelingen in de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt). Omdat de vrijgemaakte synode de komende maanden in Zuidhorn vergadert -„met de 1100 bezwaarschriften en daarbij ruim 3000 adhesiebetuigingen uit de kring van Reformanda”- stond de ledenvergadering van Reformanda in het teken van de „cruciale synode” van Zuidhorn.

Dr. P. van Gurp hield een rede met als titel ”Vrede voor Jeruzalem - om de ware eenheid”. De emeritus predikant wilde vooropstellen dat de echte vrede alleen komt in de weg van waarheid volgens Schrift en belijdenis. „Als de synode het zoekt in compromissen en het sparen van de kool en de geit, dan zal de vrede voor Jeruzalem niet verkregen worden. De voorstellen voor liturgische veranderingen staan nooit op zichzelf, maar komen voort uit een onschriftuurlijke en ongereformeerde achtergrond. Het besluit van de synode van Leusden (1999) voor ”bijzondere diensten” leidde ertoe dat de prediking steeds verder teruggedrongen werd in de kerkdienst. Daarmee wordt het in de kerk een warboel.”

Ter illustratie noemde dr. Van Gurp televisie-uitzendingen van vrijgemaakte kerkdiensten. Omdat in deze diensten veel „te zien” is, sprak dr. Van Gurp van „veel spektakel.” De kijkers van buiten de kerk worden volgens hem misleid omdat het bij een gewone kerkdienst bij vrijgemaakten heel anders toegaat.

Dr. Van Gurp: „Het omstreden synodebesluit van Leusden dat er voortaan gepreekt mag worden dat zondagsrust geen gebod van God is, moet worden teruggedraaid. De synode staat nu voor de keus deze fundamentele dwaling te herroepen. Een kerkgemeenschap die zo’n fundamentele dwaling gedoogt, verliest het recht zich nog langer ”gereformeerd” te noemen.”

Een doorn in het oog van de Reformanda-lezers is het besluit van de synode van Leusden dat een gewoon gemeentelid aan de gemeente de zegen mag opleggen. Dr. P. van Gurp noemde dat „uitholling van het ambt met ernstige gevolgen.”

Als apart punt werden de kerkelijke samensprekingen met Christelijke Gereformeerde Kerken en de Nederlands gereformeerden behandeld. „In 1981 waarschuwde de synode van Arnhem de christelijke gereformeerden al voor zorgelijke ontwikkelingen. Nu na twintig jaar is er nog niets bij hen veranderd”, zo concludeerde dr. Van Gurp. „Zij weigeren op grond van artikel 29 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis actief te verwerpen alles wat in strijd is met het zuivere Woord van God. Nog steeds laten zij de dwaalleer ongemoeid. Dat heeft betrekking op wat door hoogleraren in woord en geschrift werd uitgedragen aan schriftkritische theorieën.”

In dit verband noemde de spreker de toenemende afkeer bij christelijke gereformeerden van de synode van Assen (1926), waar de letterlijke uitleg van Genesis 2 en 3 in het geding was. De gemakkelijke „perforatie van gemeentegrenzen” en ook het -wat hij noemde- „krampachtig vasthouden aan de eigen christelijke gereformeerde theorieën over de toe-eigening van het heil”, werden door dr. Van Gurp aangevoerd om fusie of federatie met deze kerken af te wijzen.

In het nummer van het blad Reformanda dat verscheen voorafgaande aan de ledenvergadering, constateert dr. Van Gurp, onder meer op grond van een artikel uit de onderwijswereld, dat heel wat vrijgemaakte jongeren een praktisch verbondsautomatisme hanteren. Hij ontkent dat zo’n verbondsautomatisme vanaf de preekstoel geleerd wordt. De predikant stelt dat binnen zijn kerken altijd geleerd is dat het verbond juist oproept tot een vrome levenswandel: „Belofte en eis zijn één.”