Met een soeplepel kwakt een van de koks een schep spaghetti op de borden. „Wel heel veel chilipeper”, merkt een student op, terwijl hij een hap neemt van het gerecht, dat rijkelijk is gevuld met kip, champignons, courgette en roomkaas.

Het is donderdagavond, even na zessen, als zo’n veertig RSK-leden in een kerkzaaltje aan tafel schuiven voor de verenigingsmaaltijd.

RSK neemt binnen de christelijke wereld van studentenverenigingen een bijzondere positie in. Ze hoort niet bij een van de grote landelijke clubs, maar gaat ook niet helemaal als einzelgänger door het leven. RSK is als bijzonder lid aangesloten bij de christelijke studentenvereniging Ichthus en onderhoudt daarnaast officiële banden met CSFR Kiezen tussen die twee willen de studenten in het oostelijke puntje van Nederland niet. „We vormen eigenlijk een combi tussen de achterban van CSFR en Ichthus”, legt voorzitter Wick Wijnholds uit. „Hier in Enschede zouden beide verenigingen te klein zijn om apart te bestaan.”

RSK telt zo’n zestig leden; zo’n tien jaar geleden nog tachtig. „Door de invoering van het leenstelsel ligt er veel druk op studenten”, verklaart Wick. „Ze hebben minder tijd voor een sociaal leven.”

Voor Rosa de Boer (19) vormde de wekelijkse verplichte verenigingsavond geen belemmering om zich aan te sluiten bij RSK. De student industrial design engineering aan de Universiteit Twente was meteen „verkocht” na een keer meekijken op een kringavond. „Zo gezellig was het”, zegt ze. „Fijn om hier met christenen samen te zijn. De groep is divers, maar er heerst een behoudende sfeer. Bij RSK heb je geen feestjes en overmatig alcoholgebruik.”

Sylvan Kin (19) sloot zich dit schooljaar aan bij RSK. Hij maakte kennis met de vereniging op zijn middelbare school, de Pieter Zandt scholengemeenschap, tijdens een middag waar studentenverenigingen zich presenteerden. De keuze was snel gemaakt. „RSK was de enige uit Enschede”, zegt de student biomedische techniek. Hij noemt het „verrijkend” om zich met christenen van diverse pluimage in de Bijbel te verdiepen. „Dat zet je aan het denken: waarom geloof ik dit? Meestal is er een goede basis voor wat je van huis uit meegekregen hebt, maar het is goed om daarin te worden uitgedaagd.”

Lustrumvakantie

Plots ramt een van de studenten met bestek op z’n bord. Het geklets verstomt, want de tafelpreses kondigt aan een „prangende kwestie” te willen bespreken. Binnenkort staat de lustrumvakantie gepland, naar de Ardennen, en dan zullen ook alumni van de partij zijn. „De vraag is: moeten we hen behandelen als volwaardig lid of als gast?” Binnen no time staat een aantal leden naast z’n stoel en barst de discussie los. „Dankuwel voor het woord, meneer de tafelpreses”, klinkt het beleefd. „We moeten inderdaad goed nadenken hoe om te gaan met ouderejaars die straks ineens weer in onze sferen zitten”, beaamt een van de studenten.

Een volgende betoogt dat het wel op z’n plaats is om de alumni niet zo respectvol te behandelen. „Zij hebben de vereniging verlaten, dus wat minachting is op z’n plek.” Nou, de vereniging moet ook beseffen „dat we veel aan deze oud-studenten te danken hebben”, pareert een lid. Ook anderen nemen het op voor de alumni. „Het schijnt zo te zijn dat je weg moet bij RSK als je je diploma hebt. Misschien kunnen deze mensen er niets aan doen dat ze geen actief lid meer zijn.”

Oranje leeuw

„Studentikoos zijn we niet zo”, vertelt voorzitter Wick even daarvoor nog in het bestuurskantoortje van RSK. „Latijn zul je op onze vereniging nauwelijks tegenkomen. We maken ons ook niet druk om machtsverhoudingen en we gaan niet in jasje-dasje naar verenigingsavonden. Behalve het bestuur”, wijst hij op z’n grijze pak met oranje das. „Dat hoort erbij.” De outfit steekt chic af bij de gescheurde zitting van de bank en de levensgrote oranje leeuw –mascotte van RSK– die erachter op de muur staat geschilderd. De wanden van het RSK-domein hangen verder vol met foto’s van oude besturen.

De huidige voorzitter typeert RSK als „redelijk serieus”. „Leden vinden het vaak belangrijk om met het Woord bezig te zijn. En de sfeer is open: mensen durven zich kwetsbaar op te stellen.”

Enschede telt nog drie christelijke clubs: Navigators, Alpha en VGST. Als concurrent ziet Wick die grotere jongens –met zo’n tachtig tot honderd leden– niet per se. „Je wilt dat mensen terechtkomen bij een vereniging waar ze zich thuis voelen. Bij RSK ligt de nadruk op de wekelijkse Bijbelstudiekring. Bij andere verenigingen is zo’n kring meestal tweewekelijks.” De contacten met de andere christelijke studentenverenigingen in Enschede zijn goed. Zo presenteert iedereen zich aan het begin van een studiejaar op een gezamenlijke activiteit.

Gebedsruimte

In het kerkzaaltje gaat de kookploeg intussen rond met een grote oranje teil. „Wil je ook wat RSKots?” De substantie in de bak ziet er inderdaad niet veel smakelijker uit dan de naam zegt. Het blijkt een mengsel te zijn van yoghurt, vla, jam en verkruimelde chocoladekoekjes. Traditiegetrouw het toetje, hier in Enschede.

Wie commentaar heeft op de kookkunsten, mag kritiek spuien op een beoordelingsformulier dat de tafel rondgaat. Leden kunnen een cijfer geven voor de kwaliteit, kwantiteit, originaliteit en meukfactor van de maaltijd. Dat laatste slaat op de samenstelling van het eten, legt een student uit.

Als de RSKots achter de kiezen is, presenteert de liftweekendcommissie haar plannen. De bestemming van het liftavontuur is nog onbekend, wat veel nieuwsgierige vragen oproept. Hoe lang de reis gaat duren bijvoorbeeld. De commissie houdt het op „iets tussen de 50 en 2000 kilometer”. En nee, een paspoort is niet nodig. „Tenzij je in Calais op zo’n vrachtwagen stapt.”

Na het zingen van een paar opwekkingsliederen splitsen de studenten zich op in drieën. Vanavond staat een aantal workshops op het programma over het thema ”Christen-zijn in je professie”. In de grote zaal vertellen Hadassa Meijer en Frieda van Limbeek, beiden oud-RSK’er, hoe ze met de tweekoppige ChristenUniefractie een „ander geluid dan de mainstream” laat horen in de Enschedese gemeenteraad. Zo nam de partij het als enige op voor prolifedemonstranten die bezoekers van de abortuskliniek in de stad op andere gedachten proberen te brengen.

„Wat vinden jullie van het verwijt dat een christelijke partij kerk en staat zou vermengen?” wil een student weten. Voor Meijer horen geloof en politiek bij elkaar. „We vinden het ook niet gek dat iemand van het Humanistisch Verbond ergens wat van vindt. Die laat z’n overtuiging ook niet thuis aan de kapstok hangen.” Ze legt de vraag terug: „Hoor je dat weleens, dat je je geloof maar thuis moet laten?” De student knikt. Pas is de gebedsruimte op de universiteit gesloten, vanuit het idee dat daar geen religieuze activiteiten dienen plaats te vinden. „Seculier is de norm.”

Ook Meijer ervaart als raadslid druk uit seculiere hoek. „Rond genderneutrale toiletten en regenboogvlaggen moet je erg op je woorden passen. Voor je het weet word je beschuldigd van discriminatie.” Toch kan ze ontspannen haar werk doen. „Ik geloof dat uiteindelijk elke knie zich zal buigen en elke tong zal belijden dat Jezus Heer is.”

Sticker

In een omgeving met weinig medechristenen ervaren RSK’ers het als een verademing om samen geloofsvragen te kunnen bespreken, zeggen studenten als je hun vraagt wat ze aan de vereniging hebben. Soms geeft RSK zelf ook aanleiding om in een seculiere omgeving over het geloof te praten, vertelt Rosa de Boer. De student heeft een sticker met het oranje RSK-logo op haar laptop geplakt, waardoor studiegenoten soms vragen: Zit je bij een vereniging? „Een makkelijk bruggetje naar een gesprek over christen-zijn”, vindt ze.