Donderdagavond organiseerde Vrouwen bij de Bron een bijeenkomst waarop schrijfster Astrid Bokhorst vertelde over haar boek ”Hoopvol vrouw zijn”. Het is de tweede ontmoeting die door Vrouwen bij de Bron wordt georganiseerd. Een van de initiatiefneemsters is Els Hardeman, verloskundige en lactatiekundige in Barneveld. Vijf vragen aan haar.

Waarom zijn jullie Vrouwen bij de Bron gestart?

„Carolien Luitjes heeft mij voor het programma ”Vrouw in beeld” van de Reformatorische Omroep een keer geïnterviewd over het borstvoedingscafé dat ik in Barneveld was gestart. Ik vertelde haar over de tijd dat ik in Ethiopië werkte, waar ik vrouwen les gaf over gezondheid. We begonnen de lessen altijd met het openen van de Bijbel en het zingen van liederen. Rondom het Woord was er heel veel vreugde onder deze vrouwen. Toen ik terugkwam in Nederland dacht ik: wat zitten die vrouwen toch allemaal eenzaam in hun huizen te koekeloeren. Ik zie weinig gemeenschappelijke vreugde.

Ik sprak hier met Carolien over. In haar interviews met vrouwen stelt zij vaak de vraag wat het geloof voor hen betekent. Sommigen vinden het heel moeilijk om daar een antwoord op te geven. Ze geloven wel dat de Bijbel waar is, maar weten niet Wie God persoonlijk voor hen is. Toen we het hier over hadden, ontstond het idee om iets voor deze vrouwen te gaan doen.”

U constateert een gebrek aan vreugde. Waar ligt dat aan?

„Vrouwen zitten op hun eigen eilandje. Mijns inziens ligt dat aan de welvaart. We zijn heel rijk, hebben allemaal ons eigen huisje, waar we vervolgens heel druk mee zijn. Onze woning moet mooi en schoon zijn. Toch hebben we als vrouwen elkaar nodig. In feite letten we heel erg op elkaar. We kijken naar de ander om zo de mode te volgen. Het is echter de vraag of dat de juiste en Bijbelse manier is om op elkaar te letten.”

Waar spoort u vrouwen toe aan?

„Het zou heel mooi zijn als ze met elkaar in gesprek gaan. Dat is ook Bijbels. Je ziet dat bijvoorbeeld in de gesprekken tussen Naomi en Ruth en tussen Elisabeth en Maria. Daar wordt op zondag in de preek ook wel aandacht aan besteed, maar soms mis ik de praktijk. Ik denk dat het Gods opdracht voor vrouwen is om elkaar op te zoeken, te onderwijzen en te bemoedigen. Samen met elkaar Bijbelstudie doen en elkaar toerusten vanuit het Woord. Met elkaar spreken over geestelijke én praktische zaken.”

En dat gebeurt tijdens de bijeenkomsten van Vrouwen bij de Bron?

„We organiseren één avond en één dag in het jaar als ontmoetingsmoment. Dat is natuurlijk niet genoeg. Daarom dienen onze bijeenkomsten vooral ter inspiratie en zijn ze een aansporing om elkaar vaker op te zoeken. Je ziet bijvoorbeeld dat groepjes vrouwen de studiegids van het boek Vrouw Vandaag behandelen, dat geschreven is door Wilma Samyn en Marieke den Butter. Dat is heel mooi.”

Waarom hebben jullie gekozen voor de naam Vrouwen bij de Bron?

„De naam komt uit Johannes 4, waar het gaat over de Samaritaanse vrouw. Het gesprek tussen Jezus en haar vindt plaats bij de bron. De bron is een ontmoetingsplaats in de Bijbel. In Ethiopië is dat nog steeds de praktijk.

Ook wij moeten steeds weer naar de Bron toe, de Bijbel, want als je geen voeding krijgt word je slap. We mogen samen naar de Bron gaan. De Bijbel spreekt niet voor niets over de gemeenschap der heiligen. We hebben elkaar zo nodig.”