Jan Mauritz (1947-2023): Bewogen met zielen, vooral van jongeren

Geboren in Opheusden –op 30 maart 1947– groeide Jan op als de oudste van dertien kinderen. Na de mulo werkte hij bij diverse boekhandels. Van huis uit kreeg hij hoogachting mee voor Gods kinderen en knechten. Positief sprak hij over de beschermde omgeving waarin hij zijn jeugd doorbracht. In de toen nog kleine gemeente van Opheusden, na de moeilijke jaren van de scheuring, was hij betrokken bij het oprichten van een jeugdvereniging. De omkeer in zijn leven kwam tijdens zijn militaire diensttijd. Hij kerkte in Amersfoort. Het overlijden van het 3-jarige zoontje van ds. en mevrouw J. van Haaren maakte diepe indruk. Later was de prediking van mijn vader, ds. C. Harinck, in Utrecht voor hem tot rijke zegen. In 1974 werd mijn broeder en vriend jeugdwerkadviseur bij de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten. In 1986 werd hij directeur. Met zijn typerende inzet en gedrevenheid werd het jeugdwerk uitgebouwd. De bondsdagen in De Doelen te Rotterdam waren hoogtepunten. Velen zullen herinnering hebben aan ontmoetingen met Jan Mauritz in het jeugdwerk in het hele land. Onvermoeibaar zette hij zich in, of het nu ging om het jeugdwerk in een kleine gemeente in Noord-Holland, of een jongerenkamp in Limburg, of een reis naar Nieuw-Zeeland. Het was zijn verlangen dat het kerkelijke jeugdwerk jongeren zou verbinden aan de gemeente en vooral aan de Heere en Zijn dienst. :::inline_article 1::: Na zijn afscheid bij de JBGG, in 2007, werd hij directeur van de toerustingscursussen van de Cursus Godsdienst Onderwijs –nu Centrum voor Godsdienstonderwijs (CGO)– van de Gereformeerde Gemeenten. Jan had een goede hand van schrijven. Hij publiceerde een groot aantal artikelen in het jongerenblad Daniël. Zijn liefde voor het boek is terug te zien in zijn betrokkenheid bij de uitgave van een groot aantal boeken. De laatste uitgave waarvan hij de redactie vormde draagt de titel ”[Ik heb je gemist](http://www.rd.nl/artikel/1001805-jan-mauritz-geef-jongere-naast-ruimte-ook-richting-en-relatie)”. Kerkverlating en randkerkelijkheid waren zorgpunten die hij biddend meedroeg. Zo was hij nauw betrokken bij het tot stand komen van het synodale rapport over kerkverlating in 1993. Hij wist hoe de Heere naar hem had omgezien. Dat gaf bewogenheid met zielen, vooral van jongeren, zeker als zij losraakten van de Heere en Zijn dienst. De uitbreiding van Gods Koninkrijk kwam ook tot uitdrukking in zijn liefde voor Israël en voor de verdrukte en vervolgde kerk, met name in China, en de mensen in de favela’s in Rio de Janeiro. Veertig jaar heeft hij in de gereformeerde gemeente in Woerden ambtelijk gediend. Eerst als diaken (1981), daarna als ouderling (1988). Als voorzitter, catecheet en pastoraal werker heeft hij veel voor de gemeente mogen betekenen. In mei 2021 legde hij zijn ambt neer. Het echtpaar Mauritz was 53 jaar getrouwd. Samen hadden zij acht kinderen. Jannie heeft hem in al zijn arbeid met de liefde van haar hart gesteund. Eind 2022 openbaarde zich bij Jan een ernstige ziekte, waardoor zijn krachten in korte tijd werden afgebroken. Zijn leven lag getekend in het bekende lied van Robert Murray M’Cheyne, ”Eens was ik een vreemd’ling”. Als een arme zondaar in zichzelf was zijn hoop en verwachting op Gods genade in de Heere Jezus Christus: „De Heer’ wild’ op mijn kermen, Zich over mij ontfermen.”

Jan Mauritz (1947-2023): Bewogen met zielen, vooral van jongeren

Kerk & religie | postuum

RD.nl in uw mailbox?