Zeventig jaar geleden overstroomden grote delen van Zeeland, Zuid-Holland en Noord-Brabant, door een combinatie van een zware noordwesterstorm, springtij en dijken die doorbraken. Door de ramp kwamen 1836 mensen om het leven, waarvan 865 in Zeeland. „Sinds 1 februari 1953 zijn we continu alert”, zei de minister tijdens een toespraak bij het Watersnoodmuseum op Schouwen-Duiveland. „Dat is nooit meer over gegaan.”

Volgens de minister is de Watersnoodramp ondanks dat die zeventig jaar geleden plaatsvond nog altijd „ontzettend actueel” en raakt die „ons nog altijd heel diep”. „Ik merk dat aan de emoties die deze dag nog steeds bij zoveel mensen losmaakt. Tot op de dag van vandaag. Ik merk het ook aan mezelf als ik de hartverscheurende verhalen hoor over moeders die het bedje met hun kinderen zien wegdrijven in de nacht en niks kunnen doen.”

De Watersnoodramp drukt Nederlanders ook met hun neus op de feiten, aldus Harbers, met name over de gevolgen die natuurgeweld kan hebben. Hij noemde het terecht dat jongeren aandacht vragen voor bescherming tegen het hoogwater, nu door klimaatverandering de zeespiegel stijgt en er vaker extreem weer lijkt te zijn. Een aantal scholieren deed die oproep tijdens de herdenking in Ouwerkerk.

Volgens Harbers volgt de overheid zulke klimaatontwikkelingen op de voet en wordt er actie ondernomen waar nodig. „We houden nauwkeurig bij wat nodig is om Nederland veilig te houden”, zei de minister. „We onderzoeken wat we in de toekomst van de zee kunnen verwachten. En we richten ons rivierenland in met meer ruimte voor grote hoeveelheden water in weinig tijd. Bij al dat werk aan waterveiligheid dat we vandaag doen, dragen we het verleden met ons mee. De beelden van 1953 motiveren ons tot op de dag van vandaag.”