Hij spreekt over een de facto-lidmaatschap, „niet de jure” (bij wet). Als Oekraïne daadwerkelijk lid zou zijn van de NAVO, zouden de andere lidstaten moeten ingrijpen in de oorlog vanwege artikel 5 van het verdrag. Dat stelt dat een gewapende aanval op een wordt beschouwd als een aanval op alle lidstaten. Dat zou betekenen dat alle dertig aangesloten landen in oorlog zijn met Rusland.

In Rusland wordt de oorlog in Oekraïne vaak afgeschilderd als een strijd tegen de NAVO, vanwege de vele wapenleveringen aan Kiev vanuit het Westen. Maar omdat regeringen bang zijn voor verdere escalatie en dat de hele alliantie de oorlog in getrokken wordt, zijn ze periodiek terughoudend over het sturen van nog zwaardere wapens. Zo wordt momenteel bijvoorbeeld gediscussieerd over het leveren van tanks, maar moet Duitsland nog overtuigd worden. Reznikov ziet dat proces inmiddels bijna als een standaardprocedure. „Deze zorg over verdere escalatie is in mijn ogen een soort protocol.”

In 2008 heeft Oekraïne de belofte gekregen van de NAVO dat het op enig moment in de toekomst zou mogen toetreden, zonder concrete datum. Dat vooruitzicht was een van de redenen dat de Russische president Vladimir Poetin in februari besloot om Oekraïne binnen te vallen. Hij eiste een ‘neutrale’ status voor zijn buurland. De Oekraïense president Volodimir Zelenski heeft eind september nog gevraagd om versnelde toetreding. Reznikov is er in elk geval van overtuigd dat zijn land „in de nabije toekomst” ook in wettelijk opzicht lid wordt van de NAVO.