Christelijke hulpverleenster in Rotterdam geroerd door gebed van zieke vrouw
Honger. Het woord duikt op in de dagopening van christelijke hulpverleners in een wijkcentrum in Rotterdam. Daar kunnen minderbedeelden de eindjes amper aan elkaar knopen.
Monotoon klinkt het ritme uit de speaker. „De wereld draait door en door en door”, rapt een jongeman. „Dit gaat niet over Matthijs van Nieuwkerk”, grapt Maikel, hintend op de recente ophef over de presentator van de voormalige talkshow De Wereld Draait Door.
De 28-jarige medewerker bij het Leger des Heils laat het nummer van rapper Fresku horen ter inspiratie voor zijn dagopening, deze novemberochtend. „Het is niet een heel vrolijk nummer”, waarschuwt Maikel. Om hem heen zit een zestal hulpverleners. Ze komen bijeen in de huiskamer van de christelijke stichting House of Hope, ondergebracht in een wijkcentrum in Beverwaard, een wijk in Rotterdam-Zuid. House of Hope helpt daar onder meer minderbedeelden met schulden- en huisvestingsproblemen.
Het leven werd afgelopen jaar fors duurder, de inflatie bereikt recordhoogten. De koopkracht over dit en volgend jaar daalt met in totaal zo’n 4 procent, becijferde het Centraal Planbureau (CPB) vorige week. In een CPB-scenario lopen 430.000 huishoudens het risico om de vaste lasten niet meer te kunnen betalen. Zeker mensen in achterstandswijken raken in de knel.
De aanklacht tegen honger stempelt de rap. „Honderdduizend kinderen dood door de honger in Jemen (…) Niemand heeft voor ze gestreden”, klinkt het staccato. En: „We spelen happy in de Macky/Met zooi die we eten (…) Als wij het geld van vuurwerk en oorlog besteden aan hulp en zorg verlenen, dan is honger verdwenen.” Even later vertraagt het tempo: „Droom ik of zijn wij een zinkend schip?”
„Waarom dit liedje?” gooit Maikel in de groep, als de laatste klanken zijn weggegleden. „Ik ben de laatste weken regelmatig bezig met dit thema en heb soms het gevoel: De wereld draait door. Wij horen bij de rijken van deze wereld, hoe gaan we daarmee om?”
In de kring ontspint zich een gesprek over de in de rap aangehaalde woorden ”zinkend schip”. Maikel: „Aan ons de taak om na te denken over hoe we voor verandering kunnen zorgen. Dat kan uiteindelijk alleen door de liefde die God geeft.” Hij vertelt hoe de moed hem soms in de schoenen zinkt. „Ik ken een gezin waar in twintig jaar al voor miljoenen hulp aan is verleend. Dat geld gaat op aan rechtszaken, aan politie die naar kinderen op zoek gaat, aan gezinsvoogden.”
Jeroen Geertsma, maatschappelijk werker bij House of Hope, haakt erop in. „We gingen de hulpverlening in, omdat we iets aan dat zinkende schip willen doen. Maar intussen is het soms water naar de zee dragen. Je helpt iemand met een formuliertje, maar het lijkt allemaal niet vooruit te gaan. Dan denk ik: mensen moeten uit die negatieve cirkel, ze moeten iets met God. Als je God erbij haalt in het lijden, verandert er iets wezenlijks.”
Zijn collega Annemarie Saat vertelt over een huisbezoek aan een „onwijs zieke” vrouw. „Ik moest een dekbed voor haar regelen, ze heeft bijna geen geld en amper eten. Ze vroeg me of ik voor haar wilde bidden, omdat ze een operatie moest ondergaan. Toen ik klaar was, ging de vrouw zelf bidden voor nog ziekere mensen. Dat raakte me echt. Zij had hoop op een zinkend schip.”
Moedeloos
Vrijwilligster Irma Bal van House of Hope: „Juist als je niks hebt, doe je een roep naar God. Omdat je beseft dat je het zelf niet kan. Zonder Gods zegen is het leven leeg. Je kunt met geld gaan strooien, maar dan mis je de essentie van het leven.”
Na een klein halfuur sluit de groep het meditatieve moment biddend af. Geertsma: „Lieve Vader, U bent het Licht waardoor de wereld weer hoop kan krijgen. We voelen ons soms als op een zinkend schip, om moedeloos van te worden. Dan grijpen we ons weer vast aan Uzelf. We bidden voor Beverwaard, dat mensen Jezus mogen ontmoeten. Die leeft en Die hoop geeft.”
