Hadas Zadok Orth (23), Karin Grinshtein (24) en Avishai Bino (23) waren van donderdag tot zaterdag in Nederland op uitnodiging van het deputaatschap voor Israël van de Gereformeerde Gemeenten. Dat organiseerde vrijdagavond een jongerenbijeenkomst in de Woerdense Bethlehemkerk. Daar gingen de drie Israëlische jongeren in gesprek met Nederlandse leeftijdgenoten.

Eerder op de dag waren ze in Amsterdam. Maarten Murre uit Capelle aan den IJssel, Noortje van der Slikke uit Klaaswaal en Jaap-Jan Speksnijder uit Bergambacht leidden hen rond. Ze bekeken het Holocaust Namenmonument en de Portugese synagoge, liepen door de vroegere Joodse wijk en over de Dam en bezochten het Anne Frankhuis. Intussen genoten ze van de monumentale gevels in de grachtengordel. „Alles is zo mooi hier”, verzucht Avishai. „We willen ook nog de bossen in, want we hebben nooit eerder herfstkleuren gezien.”

Groei

Karin en Avishai kerken in de oudste Messiasbelijdende gemeente in Israël: Chesed WeEmet (Genade en Waarheid) in Kanot, bij ds. D. Zadok. Hadas is een dochter van deze predikant. Anderhalf jaar geleden trouwde ze en kort daarna richtte ze met anderen een gemeente op nabij Jeruzalem. Ze begonnen met zo’n twintig mensen, nu zijn het er tegen de vijftig. „Eerst kwamen we in een park bij elkaar. Nu hebben we een verdieping in een kantoorgebouw gekocht. Die maken we gereed voor onze kerkdiensten.”

De kerken in Israël groeien, zegt het drietal in een restaurantje aan de Amsterdamse Rozengracht. „De meeste mensen die zich bij ons voegen, waren nog niet godsdienstig. Er zijn ook religieuze Joden bij die Christus leerden kennen. De aansluiting bij een kerk kan voor hen wel moeilijk zijn. Het leidt soms tot een breuk met de familie.”

Karin gaat sinds haar elfde jaar naar de kerk, nadat ze met een oom en tante meeging. Avishais moeder kerkte ooit in de Zwitserse stad Sion. Na de verhuizing naar Israël ging ze niet meer, maar een jaar of tien geleden pakte ze de draad weer op. Avishais tweelingzus ging met haar mee, drie jaar later hijzelf ook.

Waarom mensen zich bij de Messiasbelijdende gemeenten aansluiten? „Israëlische jongeren zijn twee tot drie jaar in militaire dienst. Daarna volgt vaak een moment van bezinning: Wie ben ik en waarom ben ik op de wereld? De klassieke Joodse godsdienst geeft daarop niet voor iedereen het antwoord.”

Evangeliseren

De gemeenten noemen zich Messiasbelijdend. „Als we ons christelijk noemen, denken mensen in Israël dat we rooms zijn.”

Over de positie van Messiasbelijdende Joden in Israël is het drietal niet negatief. „Twintig jaar geleden hadden ze grote problemen. Ze konden soms geen baan vinden. De samenleving is echter opener geworden. Mensen vinden het wel best als iemand een bepaalde godsdienst aanhangt, of ze worden nieuwsgierig en stellen vragen. Mensen die met het Joodse geloof zijn opgevoed, vinden het wel moeilijk de Naam van Jezus te horen, omdat die altijd in een negatief daglicht is gesteld.”

Hadas is betrokken bij conferenties waar Messiasbelijdende soldaten worden bemoedigd. De andere twee werken in het leger, Karin bij de veiligheidsdienst en Avishai op de civiele afdeling, die voor het materieel zorgt. „Als organisatie evangeliseren kan niet, maar in individuele gesprekken kun je anderen over het geloof vertellen.”

Kleine minderheid

Shaul Demaskin, een van de jongeren die vorig jaar via een livestream sprak tijdens een jongerenbijeenkomst van het deputaatschap, is er nu niet bij: hij is in Brazilië om er onder Joden te evangeliseren. „Dat gebeurt vaker. Aan Joden het Evangelie brengen, is in het buitenland gemakkelijker dan in Israël.”

De Messiasbelijdende Joden in Israël vormen een kleine minderheid. „In elke fase van ons leven zijn we tussen niet-gelovigen. We leven niet in een christelijke gemeenschap, zoals veel christenen in Nederland. We wonen verspreid, dus we zien de andere gemeenteleden soms alleen tijdens de kerkdiensten.”

De meeste gemeenten houden één dienst. „Die duurt wel tweeënhalf tot drie uur.”

Antisemitisme

Een bezoek aan Amsterdam confronteert de gasten met sporen van antisemitisme in het verleden. Het is ook nu een groot probleem. „Het is nooit anders geweest, al sinds de Bijbelse tijd. De media spelen er een grote rol in. In de Palestijnse kwestie worden de Joden als het slechte volk gezien, want wij zijn sterk en hebben een groot leger.”

Karins woonplaats wordt soms door raketten getroffen die Hamas in Gaza afschiet. „We zijn gewend aan het rennen naar de schuilkelder. De meeste Israëli’s reageren laconiek. Sommigen proberen een foto van de raket te maken in plaats van dat ze dekking zoeken. Er is een aanslag geweest op een busstation waar ik ook vaak ben.”

Avishai vertelt over een terroristische aanslag in Tel Aviv. „Op dat moment had ik op die plek moeten zijn, maar ik was een kilometer ervandaan. Als soldaten worden we gewaarschuwd voortdurend alert te zijn. Als je een uniform draagt, moet je optreden bij een incident; dat wordt van je verwacht.”

„Ons dagelijks leven is heel gewoon, maar er is altijd een zekere dreiging. Je moet altijd alert zijn”, zegt Hadas.

Een oplossing voor het conflict? „Het is zo diepgeworteld en er is zo’n diepe haat van beide zijden, dat gaat niet meer weg. Pas als Christus wederkomt, is er een oplossing. Dan is alle strijd voorbij.”