Vrouwen fotograferen mag gewoon in Nederland

Een grote fotostudio in Nederland. Dat is de droom van Fares el Fares (35). Zo’n studio had hij in het Syrische Aleppo ook. Totdat hij weg moest uit de stad die het symbool van de verschrikkingen van de Syrische burgeroorlog is geworden.

Fares vond vorig jaar een veilig thuis in Nederland. Inmiddels zijn ook zijn vrouw en twee kinderen –een dochter van 4 en een zoon van 2 jaar– hier. Ze wonen in Brabant.

Werk heeft Fares nog niet, terwijl hij wel graag aan de slag wil. „Dat geldt voor de meeste vluchtelingen. Het is niet plezierig om niet voor je gezin te kunnen zorgen.”

Toch zit Fares niet met zijn armen over elkaar. Via via kwam hij in contact met Theo van Woerden, een zelfstandig fotograaf uit Lisse. Hij maakt vooral bruidsreportages met zijn bedrijf blijefotos.nl.

Zetje in de rug

Voor Van Woerden was het duidelijk: als christen wilde hij Fares een zetje in de rug geven. „Hoe moet een vluchteling anders aan de slag komen?” vraagt Van Woerden zich af. „Ik werk nu een aantal maanden met Fares. Hij gaat regelmatig met me mee om bruidsreportages te maken, als ”second shooter”. Hij heeft geen spullen, geen camera – niets. Maar dat geeft niet. Die leent hij van mij.”

De lat in Nederland voor kwaliteitsfoto’s ligt hoger dan in Syrië, merkt Van Woerden. „Wij hebben toch een wat andere kijk op de zaken. Maar dat neemt niet weg dat ik hem graag deze kans geef.”

En zo komt het dat Fares op een vrijdag met Van Woerden aan de slag gaat in Dordrecht. Het is de grote dag van Matthijs van de Wetering en Stephanie Maat. Het stel heeft een druk programma voor de boeg: de huwelijksceremonie in het stadhuis van Dordrecht, de kerkelijke bevestiging in de gereformeerde gemeente van Zwijndrecht, kinderreceptie, diner – en dan moet de avond nog beginnen.

Kasteel

Maar de dag begint met een uitgebreide fotoreportage. De eerste poging is een pittoresk kasteel in Dordrecht – een ideale locatie, zo lijkt. Maar helaas. Het hek zit op slot, ondanks gemaakte afspraken, en er is niemand die het kan openen.

Dan plan B: het Wantijpark in Dordrecht. Qua omgeving minstens zo mooi, zij het dat een bruidsreportage in dit park niet uniek genoemd kan worden. Aan Fares en Van Woerden de taak om dat leed met hun foto’s te verzachten.

„Wat een mooi park”, zegt Fares als eerste. Zijn Nederlands is gebroken, maar hij weet zich toch redelijk uit te drukken. „Kijk!” Hij wijst op een zwanennest, een paar meter naast het pad. „De natuurscènes zijn geweldig, vind ik. Voor mij is het nieuw om in zo’n groene omgeving te werken.”

In Syrië deed Fares ook bruidsreportages, naast andere, glamourachtige opdrachten. Shows, sportwedstrijden: het zat allemaal in zijn portefeuille. Maar als het even kon, werkte hij vanuit zijn studio in Aleppo. Daar kun je alles zo veel mogelijk naar je hand zetten.

„In Syrië had ik ook een vrouw in dienst”, legt hij zijn werkwijze uit. „Dat moet wel. Als ik daar foto’s van vrouwen had gemaakt, had ik de boel een dag later kunnen sluiten.” Hij lacht. Fares is moslim en kent de tradities van zijn land als geen ander. Ook dát is een verschil met Nederland. „Hier is het niet erg als een man een vrouw fotografeert”, constateert hij. „Nederland is mooi en goed.”

Telelens

Genoeg gepraat. Van Woerden weet een mooie plek in het park: een verweerde ruïne van een gebouw van weleer. Fares schroeft een telelens op zijn geleende toestel. Terwijl het bruidspaar bij de ruïne staat, klikt hij erop los. Hij buigt iets door de knieën. Verandert dan van plek.

Van Woerden geeft het bruidspaar aanwijzingen. Gewillig lopen de geliefden van hot naar her, staan ze dicht tegen elkaar aan, of juist een eind achter elkaar. „Je hand een beetje zo”, zegt Van Woerden. Of, tegen de bruidegom: „Pak haar maar goed vast!”

De Nederlandse fotograaf schiet van de ene kant, de Syrische van de andere. „Mooi, mooi”, zegt Fares half in zichzelf.

De studio is er nog wel niet, maar deze ervaring pakt niemand hem meer af.

„Arbeidsmarktfitte” vluchtelingen

De Nederlandse arbeidsmarkt kent een hele serie aan geschreven én ongeschreven regels. Om die reden spant VluchtelingenWerk Nederland zich in om vluchtelingen „arbeidsmarktfit” te maken, zoals de organisatie dat noemt. De eerste vluchtelingen startten vorige week in Leidschendam met een training.

Gedurende de training wordt een deelnemende vluchteling aan een vrijwillige arbeidscoach gekoppeld. Samen stellen ze een actieplan op met diverse persoonlijke doelen. Een van die doelen is het opdoen van ervaringen op de werkvloer.

VluchtelingenWerk is nog op zoek naar meer arbeidscoaches.

www.vluchtelingenwerk.nl

Vrouwen fotograferen mag gewoon in Nederland

Binnenland

RD.nl in uw mailbox?