Sommige vaders hebben heldere doelen voor hun zonen. Maar wellicht ontnemen vaders hun zoons hierdoor ook groeimogelijkheden?

Als onderdirecteur van het Centrum Informatie en Documentatie Israël werpt ze zich met verve op als voorvechter van de Joodse staat. Maar in de schijnwerpers staan, vindt Naomi Mestrum niet zo nodig. „Ik weet wat mijn bijdrage aan de organisatie is. Daar hoef ik niet voor op tv.”

In een gevoelscultuur is ‘waarheid’ een lastig begrip. Dat merken jongeren, maar ook hun opvoeders. Peter van Olst worstelt met de cultuur anno nu. Hij merkt dat jongeren andere vragen stellen dan vroeger.

Onderweg, tijdens het strijken of op de hometrainer. Dat zijn de momenten om te werken aan je opvoeding. Hoe? Door middel van de opvoedpodcast ‘Bij ons thuis’. Openhartige gesprekken met gasten die weten wat er speelt. Vanuit eigen ervaring, met kennis van zaken.

Ze oogt bescheiden, praat rustig, neemt alle tijd voor een gesprek. Na een grappige anekdote klinkt soms een kort lachje. Ayfer Koç (49) weet wat ze wil. Al jarenlang houdt ze vele ballen tegelijk in de lucht: moeder van vier kinderen, ondernemer, CDA-raadslid, vrouw van een Kamerlid dat vaak van huis is. „De kinderen voedde ik grotendeels alleen op.”

Mariska Dijkstra en Elise Pater-Mauritz weten uit eigen ervaring dat kinderen je aandacht volledig in beslag nemen. Twee moeders kijken elkaar in het hart in een nieuwe aflevering van de opvoedpodcast ‘Bij ons thuis’. Over persoonlijke stille tijd als moeder en Bijbellezen met kinderen.

Zijn ticket richting Tel Aviv was al geboekt, toen op 11 september 2001 twee vliegtuigen zich in de Twin Towers boorden. Het maakte er de ruim anderhalf jaar die Corjan Rink als vrijwilliger in opvanghuis Jemima werkte niet rustiger op. Zijn verblijf op de Westelijke Jordaanoever stempelde zijn leven. „Door gesprekken met mensen van over de hele wereld leerde ik op zoek te gaan naar de waarheid achter mijn waarheid.”

Soms zie je het aan hun gezicht als ze thuiskomen. Er komt gedoe met school. Je zoon of dochter voelt zich onrechtvaardig behandeld en dat komt eruit. Als een stortvloed. Even later belt een docent, die heeft een heel andere visie op wat er die schooldag gebeurde. Wie geloof je?

Jarenlang was hij een Amsterdammer onder Amsterdammers, om mensen die van God niet weten Zijn Woord te brengen. Nu hij met pensioen is, mist Johan Krijgsman de ontmoetingen. Want ondanks tegenstand en tegenvallers is evangeliseren prachtig werk, zegt hij. „Als je jezelf een beetje kent, is het verschil met anderen niet meer zo groot.”

Van zijn broer ligt er een vuistdik dossier in de kast, maar hij heeft niks bijzonders. Dat geldt ook voor zijn zus. De rapporten zijn goed, de oudergesprekken ontspannen en ze liggen prima in de groep. Ondertussen gaat de meeste aandacht echter naar hun broer. Want die ‘heeft iets’…