Oudvader Willem Teellinck schreef over bloedige oorlogen, dure tijden en pestilentie. Alsof het over 2022 ging. „Zo actueel”, zegt bibliothecaris M. Bal. „En hij durfde het wel heel direct te zeggen.”

Kleding is een onderwerp waar eindeloos over gedebatteerd kan worden. Dat geldt niet alleen binnen de reformatorische zuil –waar rokken (en de lengte daarvan), broeken en leggings bediscussieerd worden– maar ook daarbuiten, waar het over hoofddoeken, boerka’s en genderneutrale kleding gaat.

Sommige delen uit het werk van Willem Teellinck ontroeren ds. M. Golverdingen nog steeds. „Die innige vroomheid van Teellinck, ja, daar krijg je soms de tranen van in de ogen”, zegt de predikant uit het Zeeuwse Waarde.

In de zogenaamde ”wandelkerk”, de hoge ruimte tussen de Nieuwe Kerk en de Koorkerk in Middelburg, hangt het predikantenbord. De eerste predikant na de Reformatie was Gelein Janz. D’Hoorne, die de kost verdiende als schoenmaker. Veel bekende namen volgen: Faukelius, Walaeus, Teellinck, Gomarus, Smijtegelt. Grote namen van hen die zijn voorgegaan. Op de achterkant van het bord staat de naam van de man die zegt: Daar is geen God: Klaas Hendrikse, auteur van ”Geloven in een god die niet bestaat”.

Zelfonderzoek en zelfverloochening nemen in het werk van Willem Teellinck een belangrijke plaats in. Een van zijn laatste werken, ”Soliloquium”, zou je een model kunnen noemen voor zelfonderzoek en geloofsbeleving, stelt dr. Herman Westerink. In zijn donderdag verdedigde proefschrift vergelijkt hij het boek van de zeventiende-eeuwse dominee met de psychoanalytische bevindingen van Freud en Lacan.