Sinds de inval van Azerbeidzjaanse troepen in Nagorno-Karabach zijn nagenoeg alle 100.000 Armeniërs het gebied ontvlucht. Een enkeling woont nog altijd in de regio. „Of ik hier sterf of niet, ik ga niet weg.”

Naar schatting 18.000 kinderen vluchtten vanuit Nagorno-Karabach naar Armenië. In Jerevan gaan velen van hen naar school.

Ruim een maand na de Azerbeidzjaanse verovering van de enclave Nagorno-Karabach, die een exodus van etnische Armeniërs op gang bracht, is in het grensgebied de spanning nog altijd voelbaar. „Ik laat me hier niet wegjagen.”

De Franse historicus en genocide-expert Vincent Duclert vreest voor het voortbestaan van het Armeense volk. De recente verdrijving van Armeniërs uit Nagorno-Karabach kan volgens hem niet los worden gezien van de genocide op Armeniërs in 1915.

Het is de hoogste tijd dat Nederland voor Armenië en de Armeense bevolking in de bres springt. En meteen de Armeense genocide uit 1915 officieel als zodanig erkent en benoemt.

De EU moet haar diplomatie rond humanitaire steun en vredesonderhandelingen ten gunste van Armenië opschalen en ernstig overwegen of aan Azerbeidzjan geen sancties opgelegd moeten worden.

Armenië is door de eeuwen heen een speelbal in geopolitieke krachtmetingen geweest. Met als meest recente dieptepunt het conflict in Nagorno-Karabach. Anno 2023 woont nog amper een derde van de Armeniërs in eigen land.

Per 1 januari zal Nagorno-Karabach niet meer bestaan. Inmiddels ontvluchtten tienduizend etnische Armeniërs de regio uit angst voor represailles door Azerbeidzjan. Het Westen kan geen vuist maken.

Exacte cijfers zijn lastig te geven en zijn bijna per uur achterhaald. Zeker is in elk geval dat inmiddels een meerderheid van de Armeense inwoners van Nagorno-Karabach de enclave is ontvlucht en​ de wijk naar Armenië heeft genomen.

De vluchtelingenstroom vanuit Nagorno-Karabach zwelt aan. Te voet, in versleten auto’s en op boerenkarren trekken mensen de grens met Armenië over.