Het Belgische protestantisme is niet alleen klein, maar ook verbrokkeld. Prof. Geert Lorein, voorzitter van de Federale Synode, ziet het als zijn roeping om waar mogelijk te verbinden. „Persoonlijk hoop ik op een ontwikkeling naar meer kwaliteit, openheid en ruimdenkendheid, zonder dat we in een neo-evangelisch of vrijzinnig klimaat belanden”

Zijn visie vat ds. Leo Proot samen met de term ”The Eye of Brussel”. Rond de Belgische hoofdstad moet een ring van gemeenten ontstaan die internationaal denken, onder leiding van een autochtone voorganger. „Te lang hadden zendelingen het hier voor het zeggen.”

De Belgische Evangelische Zending en de gemeenten die eruit voortkwamen willen vasthouden aan hun missionaire ideaal, maar ze worstelen met het realiseren ervan. „België is een multicultureel land geworden, en zeer geseculariseerd.”

Het predikantschap binnen de Verenigde Protestantse Kerk in België (VPKB) vereist een academische opleiding, maar gebrek aan voorgangers maakt dat principe vloeibaar. Voor de herstart van zieltogende gemeenten worden kerkelijk werkers uit Nederland ingezet. „Is de preek langer dan een kwartier, dan zeg ik dat vooraf.”

Terwijl de vrije noordelijke Nederlanden het calvinisme omarmden, kwamen de zuidelijke Nederlanden weer onder rooms bewind. Hoe maakt de Belgische protestantse minderheid het 500 jaar na de Reformatie? „Ik kom in gemeenten waar ze nog nooit van de vijf sola’s hebben gehoord.”