Column: Kille cijfers

Haar tas plofte op de grond. Jas ernaast. „Mam, m’n rapport. Superslecht.” Met een grote haal kwam er een map uit haar tas. Voorop prijkte in kleurige letters haar naam. Een gezellig plaatje moest de boel opvrolijken. Ze smeet het ding op tafel. „Ik heb een vijf voor rekenen.” „Een 5?” mompelde ik zachtjes. Niet zo best, dacht ik. Ik keek naar haar gezichtje en zag haar teleurgestelde ogen. „Een 5, ik kan het gewoon niet.”