Wie zorgt er straks dat ons tastbare verleden wordt doorgegeven aan toekomstige generaties? Grafstenen slijten, monumenten verdwijnen. Maar soms worden ze ook met veel aandacht en liefde weer opgeknapt.
Mensen zonder strafblad werden tijdens de oorlog opeens wreed en gewelddadig. Ze folterden gevangenen en schoten onschuldige mensen dood. Hoe kwam dat?
Gevelstenen vertellen iets over de historie van een gebouw en over de personen die er gebruik van hebben gemaakt. Dat zegt Vincent Erdin, die een boek schreef over gevelstenen in Steenwijkerland.
Toen Jaap Guiljam in militaire dienst moest, kwam hij voor het eerst buiten Zeeland. Een halfjaar later moest hij naar de andere kant van de wereld, naar Nederlands-Indië. En dat voor bijna tweeënhalf jaar. „Ik ben er nooit opstandig onder geweest;
’k liet het maar over me heen komen.”
Het kabinet-Den Uyl (1972-1977) was een linkse regeringsploeg van potverteerders. Om het noodzakelijke puin te ruimen, verscheen in 1977 gelukkig het daadkrachtige Van Agt I op het toneel. Of toch niet? Een donderdag gepresenteerde studie laat zien dat het allemaal iets genuanceerder ligt.
Het bloedbad dat de Spaanse kapitein Julian Romero op 1 december 1572 in Naarden aanrichtte, had een afschrikwekkend effect moeten hebben. Maar het omgekeerde gebeurde. Andere Hollandse steden die voor de Prins van Oranje hadden gekozen, zetten de hakken in het zand.
Aan de moord op Cornelis en Johan de Witt op 20 augustus 1672 –350 jaar geleden– is nog altijd de naam van Willem Tichelaer uit Piershil als mogelijke samenzweerder verbonden. „Hard bewijs ontbreekt; het zaakje stinkt in ieder geval.”
Het coldcaseonderzoek, dat dit voorjaar veel stof deed opwaaien, leunt zwaar op de beweringen van een „diepgestoorde man”, een collaborateur en NSB-lid: Anton Schepers. Deze kandidaat-notaris aasde op de notarispraktijk van Arnold van den Bergh.
Als een langgerekt lint ligt het oude Kampen in het landschap. Aan de oostkant de IJssel, aan de westkant het vroegere veengebied. Moeilijk te veroveren en te verdedigen. Dat bleek wel in 1572 en in 1578.
Gorinchem ging eind juni 1572 niet op bloedige wijze over naar de geuzen. Het geweld begon pas toen de opstandelingen in de stad waren.
Het mag dan een klein stadje zijn, toch vereerde Willem van Oranje Elburg in 1580 met een bezoek. De strategische positie van de vesting bleek ideaal voor onderhandelingen. Ter plaatse bemiddelde de rebellenleider ook in een vissersconflict.
Als predikant staat ds. M.K. de Wilde met beide benen in de traditie van de eeuwen. Aan de ene kant bepleit hij herbronning, het lezen van puriteinen uit de traditie. Aan de andere kant wil hij voluit actueel spreken, aansluitend op het theologische debat van vandaag.
Terwijl de wetenschappelijke kennis van de Bijbel is toegenomen, heeft het geestelijk verstand van de Schrift lang niet in dezelfde mate aan diepte gewonnen.’ Dit zei dr. H. Bavinck in zijn voorwoord op een Nederlandse uitgave van de Bijbelverklaring van Matthew Henry. Een standaardwerk van nauwelijks te overschatten waarde.
Bijbellezen, bidden en zingen in het gezin; de puriteinen deden het dagelijks. Volgens Perkins vormde een gezin dat de Heere diende een zegen voor de samenleving. In deze uitzending spreken we met ds. A. Th. Vergunst.
Iedere aflevering van de PuriteinenPodcast klinkt de melodie van een psalm uit de berijming van Henry Ainsworth. Dit is de berijming die de Pilgrim Fathers gebruikten.
Ds. J.A. Kloosterman typeerde de puritein Samuël Rutherford (1600-1661) eens als een wetenschapper, een pastor en een kerkbestuurder.
Het was een woord dat ik talloze keren hoorde na het afsluitend concert van het 50-jarig jubileum van het RD: ontroerend. Het concert werd vrijdagavond 1 april gehouden in de Grote Kerk aan de Loolaan in Apeldoorn. Met koorzang en veel samenzang. Het was een mooie bijeenkomst, maar waarin zit hem dan toch dat ontroerende, zo vroeg ik me steeds weer af als dat woord genoemd werd.
Het 50-jarig jubileum van het Reformatorisch Dagblad werd op 1 april afgesloten met een slotconcert vanuit de Lolaankerk in Apeldoorn.
Op 1 april eindigt het jubileumjaar van het Reformatorisch Dagblad met een slotconcert vanuit de Lolaankerk of Grote Kerk te Apeldoorn.
„De krant is niet bedoeld als veilig dagblad waar je je niet aan stoort, het Reformatorisch Dagblad had meer doelen”, zegt Steef de Bruijn. Een gesprek over de rol van het Reformatorisch Dagblad.
In de eerste aflevering van de serie RDjubileum vertelt Christoph van den Belt over zijn onlangs verschenen boek. Ook gaat Francina in gesprek met (oud-)hoofdredacteuren van het RD.
