De vakbonden CNV en FNV hadden de werkgevers een ultimatum tot vrijdag 12.00 uur gesteld om dit te voorkomen, maar ze hebben volgens de FNV nog geen antwoord naar hun zin binnengekregen.

De cao geldt voor circa 22.000 werknemers. De bonden willen niet alleen een hoger loon, maar ook graag een betere regeling bij ziekte en een goede regeling voor pauzes. Ook eisen de vakbondsleden dat de lonen voortaan meestijgen met de prijzen in de winkels. Dat zou dit jaar 12,5 procent zijn. Werkgevers boden 12 procent uitgesmeerd over twee jaar.

Meindert Gorter, bestuurder van FNV Zorgvervoer en taxi: “Zeker in deze sector, met zeer betrokken medewerkers, is staken een laatste middel. Het liefst willen de chauffeurs hun passagiers veilig van a naar b brengen, maar ze kunnen niet meer rondkomen van hun salaris, er wordt loon ingehouden voor pauzes die niet opgenomen kunnen worden en als chauffeurs ziek worden, worden ze een dag niet uitbetaald en daarna worden ze 30 procent gekort.”

De werkgevers, verenigd in Koninklijk Nederlands Vervoer (KNV), noemden de eisen van de vakbonden eerder onrealistisch. Ze zouden ook een stijging van de kosten van 40 procent veroorzaken. De KNV zei vrijdagmiddag verbaasd te zijn over de actie “over de rug van de groep die men zegt te willen helpen”. De werkgevers vinden hun bod, 8 procent erbij in 2023 en nog eens 4 procent in 2024, gewoon heel goed. Ze blijven erbij en wachten verder af.

Ouders & Onderwijs, een organisatie voor alle ouders van scholieren, vindt de stakingen “ellendig” voor de kinderen om wie het gaat en hun moeders en vaders. De club snapt de ontevredenheid bij de chauffeurs echter best. “Dat ze een keer flink aan de bel trekken en daarmee de problemen in dit vervoer op de kaart zetten, daar kan je eigenlijk wel blij mee zijn”, aldus Lobke Vlaming van de organisatie.

Genoemde chauffeurs hebben volgens haar “geen aantrekkelijke baan” en daarom is het “niet zo heel raar” dat er een personeelstekort is. Ze doelt onder meer op uren die onhandig verspreid over de week moeten worden gewerkt.

Vlaming hoopt wel dat er “iets verzonnen” wordt om de gevolgen van de acties te beperken. De kinderen in kwestie krijgen door de tekorten al te veel voor de kiezen als gevolg van het personeelstekort, zegt ze. Ze worden bijvoorbeeld niet of te laat opgehaald, zijn veel te lang onderweg of raken soms zelfs even zoek.