De Andreaskerk heeft vorig jaar een grondige opknapbeurt ondergaan. Het witte kerkgebouw staat op een eiland, midden in het dorp.

Na de kerk was de kerktuin, het kerkhof, aan de beurt. Bij de herinrichting in de jaren 70 van de vorige eeuw waren de slingertuin en het kenmerkende witte bruggetje verloren gegaan. Beide komen nu weer terug. De brug zal als vanouds aan de oostkant van de kerk komen te liggen. Ook het klaphekje op het midden van de brug komt terug. Het wordt een bruggetje van staal en hout. De leuning en het klaphekje krijgen een witte kleur.

De grafzerken liggen na de grondige renovatie in de jaren 70 bij elkaar op twee plaatsen op het kerkhof om de kerk. Ze horen bij het kerkhof, dat tot eind negentiende eeuw in gebruik was. Ze worden nu verplaatst, waarbij rekening wordt gehouden met de familieverbanden.

De witgepleisterde kerk in Spijk dateert uit 1676 en is de herbouw van een romaanse kerk uit de dertiende eeuw, waarvan alleen de muren er nog stonden. Het „torentje van Spiek” is door Ede Staal bezongen in zijn bekende vers over het Groninger Hogeland: „Het is de lucht achter Oethoezen, het is het Torentje van Spiek.”

De protestantse gemeente Spijk-Losdorp huurt de Andreaskerk van SOGK voor haar diensten.