Die oproep klonk zaterdag op de Inspiratiedag van de stichting Evangelie & Moslims, die gehouden werd in het Kruispunt in het Amersfoortse Vathorst. De dag had als thema ”Gods missie brengt mensen samen!” en werd bezocht door zo’n 175 christenen uit het hele land.

Ds. Cees Rentier, directeur van Evangelie & Moslims, opent de dag met een overdenking aan de hand van Johannes 12:20-32. Hij roept zijn gehoor op om zich heen te kijken en de blik verder dan de eigen gemeenschap te richten. „God wil niet dat zending en evangelisatie in een hoekje van de kerk plaatsvinden door een of twee mensen. Hij wil dat ook gelovigen uit de moslims in de kerk worden opgenomen”

Tijdens het ochtendprogramma vertellen Nederlandse Marokkanen hoe ze tot geloof kwamen. Zo spreekt Latifa over de liefde die ze proefde toen ze voor het eerst in een kerk kwam, waar de predikant ook voor moslims bad. Meryem beschrijft hoe ze een Bijbel kreeg van een Nederlandse vrouw. Door het lezen ervoer ze rust in haar hart. Adil beschrijft hoe hij in 1999 zijn oude leven achter zich liet om de schat in de akker te vinden.

De drie zijn actief bij Het Marokkaanse Gezin, een kleine gemeenschap van gelovige Marokkanen, die landgenoten willen inwinnen voor het Evangelie.

Marokkaanse soep

Na het ochtendprogramma volgt een lunch. Onder meer harira, Marokkaanse soep, staat op het menu.

Daarna splitst de groep zich in drieën voor workshops. Ds. Rentier leidt samen met ouderling Arjan Verduin en ds. Catharinus Elsinga een sessie over oude kerken en nieuwe gemeenschapsvorming. Tot nog toe zijn pioniersplekken en traditionele kerken vaak twee losse eilandjes, schetst ds. Rentier. De stap naar een traditionele kerk blijkt voor gelovigen met een moslimachtergrond vaak erg groot, hoewel ze wel graag willen optrekken met autochtone christenen.

Verduin, missionair ouderling in de protestantse gemeente in Zeist, vertelt over zijn ervaringen. In 2015 werd hij door ds. Rentier benaderd met de vraag actief te worden onder de Arabischtalige moslims in Zeist. Er ontstond een kleine gemeenschap en sinds anderhalf jaar is er in Zeist een missionaire wijkgemeente. Voor de leden van deze gemeenschap bleek het nog niet gemakkelijk om hun plek te vinden in de traditionele kerk. Die had vooral een houding van „we hebben geen anderen nodig”, vertelt Verduin, die lange tijd als een van de enigen uit zijn gemeente actief was in de missionaire gemeente. Toch ziet hij sinds kort verandering in zijn woonplaats. „Na al die jaren begin ik te merken dat mensen beseffen: we hebben elkaar nodig.”

Missionair elan

Ds. Elsinga, predikant bij de protestantse gemeente De Ontmoeting in Almelo, heeft een andere ervaring met de Turkse gemeenschap van christenen in zijn stad. „Er is een grote betrokkenheid vanuit onze kerk, van wie zo’n 40 procent van oorsprong niet christelijk was. Vanouds is er veel missionair elan. Toch proef ik de aarzeling bij Turkse christenen. Ze hebben wel behoefte aan contact, maar de stap naar een traditionele kerk is vaak groot. De identiteit van onze gemeente is de afgelopen de decennia veranderd, dat zie je bijvoorbeeld in de begeleiding van de samenzang met een orgel.”

Toch hoopt de predikant dat het gat in de toekomst gedicht zal worden. „De radicaliteit en eerste liefde van nieuwe gelovigen en de gedegenheid van oudere christenen kunnen waardevolle invloed uitoefenen op elkaar.”