„Een lied Hammaäloth, van Salomo.”
Salomo heeft deze Psalm gemaakt. Hij is niet alleen door de Geest daartoe verlicht, maar heeft ook dikwijls, geoefend als hij was in het regeren en in het omgaan met veel mensen, de ervaring opgedaan hoe geheel vergeefs het ongeloof zich afmat met zorgen voor het lichaam, terwijl alles toch gelegen is aan Gods zegen en hoede. Want, waar Hij niet behoedt, daar helpt geen zorg.

En hij spreekt aldus: „Zo de Heere het huis niet bouwt, zo arbeiden vergeefs wie daaraan bouwen. Wanneer de Heere de stad niet bewaart, zo waakt de wachter vergeefs. Het is vergeefs, dat gij vroeg opstaat, en laat opblijft, en uw brood met zorgen eet; want Hij geeft het Zijn vrienden in de slaap. Zie, kinderen zijn een gave des Heeren en de vrucht van het lichaam is een geschenk. Gelijk de pijlen in de hand van een held, zó zijn de zonen der jeugd: Gelukkig is hij, die zijn koker daarvan vol heeft; zij worden niet te schande, als zij met hun vijanden een geschil hebben in de poort.”

De inhoud van deze Psalm is een leerpsalm, want hij leert dat aards bestuur en huishouden louter Gods gaven zijn en alleen in Zijn hand staan. Want waar Hij geen vrede en goed bestuur geeft, daar helpt geen wijsheid, verordening, strijd of toerusting om de vrede te bewaren.

Maarten Luther,
hoogleraar te Wittenberg

(”Toelichting op Psalm 127”, 1524)