Toch is de herfst bijzonder. Het heeft iets magisch, iets rustgevends, bijvoorbeeld als je door de bossen wandelt en overal waar je kijkt een kleurenexplosie van bladeren ziet.

Herfst betekent ook bladeren die van de bomen vallen. Toen ik laatst in een bos bij mij in de buurt aan het wandelen was, dacht ik: stel nu dat je, om de economie snel te stimuleren, zou verklaren dat voortaan elk blad gelijk is aan 1 euro.

Binnen no time zouden onze bossen niet alleen keurig opgeruimd zijn maar zouden ze alleen kale bomen bevatten. De vraag naar alles wat je maar kunt kopen, zou exploderen. Het aanbod zou die vraagbonanza niet kunnen bijhouden, kopers zouden met hun zakken vol met bladeren elkaar overbieden, schreeuwend en al. De prijzen zouden de pan uit rijzen.

Omloop

Wat ik ermee wil zeggen is: geld(hoeveelheid) doet ertoe! En dus doet het ertoe wat de centrale banken doen, want die gaan erover. Te veel geld in omloop blijven brengen, betekent aanhoudende inflatie, in een of andere vorm. Hoe hoger de prijzen, des te fragieler de situatie wordt, lees de financiële stabiliteit wordt steeds kwetsbaarder en kwetsbaarder.

Om instabiliteit te voorkomen, moet je vervolgens hetzelfde beleid blijven voeren en maak je de problemen groter en groter. Verkeerd monetair beleid (te veel geld bijdrukken) kan behoorlijke gevolgen hebben. Kan? Nee, zál, dat is wat de historie ons leert. Anders gezegd: de geldpersen zijn geen magische alle-problemen-oplossende machines maar eerder problemen veroorzakende of vergrotende werktuigen.

Over geld gesproken: geld is het bloed van de moderne economieën, wordt vaak gezegd. Als dat zo is, dan zijn de banken de aderen, ofwel cruciaal voor het reilen en zeilen van een economie. Onlangs is een rapport verschenen over hoe de banken in de eurozone in het spel zitten tegenwoordig. Daarmee is zo’n rapport een soort röntgenfoto van de economie.

Werkkapitaal

Wat zien we dan? Dat banken vaker ‘nee’ zeggen tegen bedrijven en huishoudens als die een lening willen opnemen en als ze ‘ja’ zeggen, een hogere rente te vragen. Bedrijven kloppen juist vaker aan bij hun bank dan in het verleden. Niet om te investeren maar voor werkkapitaal, om voorraden te financieren, overeind te blijven zeg maar.

Banken gaven aan te verwachten in de komende maanden de leningaanvragen nog strenger te beoordelen. Die recessie, die zit eraan te komen en daarmee de verleiding een beleid te voeren dat in de buurt komt van bladeren tot geld verklaren. Die verleiding moeten de beleidsmakers weerstaan, hoe zuur dat op korte termijn ook is. Want die lokroep niet weerstaan, zou voor veel grotere problemen in de toekomst zorgen.

De auteur is hoofdeconoom bij OHV Vermogensbeheer.