Al langer gaan er in Israël stemmen op om Kiev niet alleen met woorden, maar ook met daden een hart onder de riem te steken. Maar de roep om steun aan Oekraïne was nog niet eerder zo luid als afgelopen zondag, toen minister van Diaspora Nachman Shai op Twitter openlijk opriep om militair materieel te sturen. „De twijfels over de vraag waar Israël in dit bloedige conflict moet staan, zijn voorbij. Er is geen ruimte meer om zelfingenomen te zijn. De tijd is gekomen om Oekraïne van militaire hulp te voorzien, zoals ook de VS en de NAVO doen.”

Die oproep bleef in Moskou bepaald niet onopgemerkt. Niemand minder dan oud-president Dimitri Medvedev reageerde op Telegram bijna per omgaande. „Israël schijnt wapens aan het regime in Kiev te gaan leveren. Dat zou een zeer roekeloze stap zijn, die de betrekkingen met Rusland zal ruïneren”, aldus Medvedev, die tegenwoordig vicevoorzitter is van de Russische Veiligheidsraad.

Medvedev probeerde een gevoelige snaar bij Israël te raken door steun aan Oekraïne gelijk te stellen aan het verheerlijken van Stepan Bandera, de extreemrechtse Oekraïense nationalist die tijdens de Tweede Wereldoorlog met de nazi’s wilde samenwerken. Moskou betitelt de huidige machthebbers in Kiev ook regelmatig als nazi’s en bezwoer het buurland te „denazificeren.”

Van officiële zijde is in Israël niet op de oproep van Shai en de Russische reactie gereageerd.

Diverse Israëlische media meldden maandag dat de uitlatingen van de minister niet het beleid van de Israëlische regering weerspiegelen. Hoewel Jeruzalem diverse keren humanitaire hulp naar Oekraïne heeft gestuurd, heeft het tot nu toe geweigerd in te gaan op verzoeken om militaire steun.

Aanvallen

Dat heeft alles te maken met de wens van Israël om de vrije hand te hebben om aanvallen in Syrië uit te voeren. Daar nemen Israëlische gevechtsvliegtuigen met enige regelmaat wapenopslagplaatsen en terroristische infrastructuur onder vuur. Israël probeert daarmee vooral te voorkomen dat Iran vaste voet aan de grond krijgt aan zijn noordgrens én dat oorlogstuig voor de Libanese Hezbollah via Syrië die terreurbeweging bereikt.

Rusland heeft een forse militaire aanwezigheid in Syrië en controleert feitelijk het Syrische luchtruim. De afgelopen jaren gedoogde Moskou de Israëlische luchtaanvallen, hoewel die af en toe wel tot de nodige spanningen leidden. Een breuk in de relatie met Rusland zou de bewegingsvrijheid van Israël op dat gebied naar alle waarschijnlijkheid fors beperken.

Emigratie Joden

Los daarvan is Jeruzalem beducht voor Russische maatregelen die de emigratie van Russische Joden naar Israël beperken. Het Russische ministerie van Justitie diende in juli bij de rechter in Moskou een verzoek tot opheffing van de Russische tak van het Joods Agentschap in. Die instantie faciliteert wereldwijd de terugkeer van Joden naar Israël.

Overigens voorziet Israël Oekraïne al wel van inlichtingen over de Iraanse kamikazedrones die Rusland inzet om Oekraïense steden te treffen. Ook meldde The New York Times dat een Israëlisch beveiligingsbedrijf satellietbeelden van Russische militaire posities aan de Oekraïners doorspeelt.

De levering van Israëlisch militair materieel zou een enorm verschil in het verloop van de oorlog in Oekraïne kunnen maken. Vooral de inzet van het luchtverdedigingssysteem Iron Dome zou een formidabele bescherming tegen raket- en droneaanvallen kunnen bieden. Als Israël al tot het verlenen van militaire steun zou overgaan, is het echter maar zeer de vraag of die ook dit soort hoogwaardige systemen zou omvatten. Israël is terecht bang dat geheime technologie in verkeerde handen valt.