„Ik heb verkoren de weg der waarheid, Uw rechten heb ik mij voorgesteld.”

Als de Geest van de Heere in de Schriften spreekt, dan blaast Hij het dunne weefsel van de tegenwoordige tijd weg, als het kaf van de zomerdorsvloer. En laat iemand zo lang spreken als hij wil over Christus en Zijn zaligheid, Zijn bloed en Zijn gerechtigheid – hij weet niets, volstrekt niets van Hem, totdat hij gebracht wordt tot enige van deze engten en verzoekingen waarin God Heman bracht. En wanneer hij daar gebracht is, dan zal hij beginnen te leren hoe passend ze zijn voor hem en hoe passend hij is voor die. Hij zal beginnen te gevoelen wat een wonder, wat een machtig wonder van liefde en genade in zijn ziel gewerkt moet worden om hem tot een proefondervindelijke deelgenoot te maken van de waarheid zoals die in Jezus Christus is.

Maar onze predikers hebben zo’n spoorweg gelegd, hebben de wagens zo gevuld, en bewegen zich met zo’n locomotiefsnelheid aan het hoofd van de trein, dat de wezenlijk treurigen van Sion niet met hen kunnen reizen. Maar er is geen nieuwe weg naar de hemel gemaakt. Er is geen effen maken en bespoedigen van de weg die de Heilige Geest heeft opgeworpen. Hij loopt over heuvels, door valleien en tussen ruwe stenen. Het is een weg van verdrukking, een weg die de vermoeide voet van de reiziger kwetst.

J. C. Philpot,
predikant te Oakham en Stamford

(”Arm, maar rijk in God”, 2021)