Staatsbezoeken onderstrepen de goede relaties tussen landen. In het kielzog van koning en koningin reizen vaak handelsmissies mee, zodat ook ondernemers profiteren van de internationale samenwerking. De bezoeken geven vorm aan de soms eeuwenoude banden tussen landen en koningshuizen. Daarnaast onderstrepen ze de waarde van de monarchie. In een parlementaire democratie zoals die van Nederland zijn we gewend aan een politiek landschap waarin het ene kabinet het andere binnen een aantal jaren opvolgt. Een koning regeert echter niet bij de waan van de dag en is toonbeeld van stabiliteit en consistentie.

In zo’n democratisch bestel bemoeit een koning zich nooit rechtstreeks met de politieke besluitvorming. Toch is hij als stabiele factor van betekenis om het volk te verbinden in tijden van polarisatie. Dat bleek recent in Engeland, bij de massale betrokkenheid en belangstelling rond het overlijden en de begrafenis van koningin Elizabeth.

De omgekeerde vlaggen die Nederland de laatste maanden ontsieren, laten zien dat hier een ander sentiment leeft. Tijdens recente regionale bezoeken en op Prinsjesdag werden koning en koningin getrakteerd op boegeroep. De koning probeerde de boeren perspectief te bieden in zijn troonrede en sprak warme woorden tijdens zijn bezoek aan de Peel, maar dat mocht niet baten. De vlaggen hingen ondersteboven en de koning werd uitgejouwd voor landverrader.

Ook al is het maar een kleine groep die zich zo gedraagt, toch is zo’n revolutionaire geest volstrekt onaanvaardbaar. Donderdag, tijdens zijn staatsbezoek aan Zweden, zei de koning dat hij het recht om te demonstreren een groot goed vindt en dat hij dit gedrag niet persoonlijk opvat. Tegelijkertijd bleek daarbij dat de koning ook maar gewoon mens is. Toen ter sprake kwam dat prinses Amalia vanwege de bedreigingen haar huis niet uit kan, liet het koningspaar iets van hun emoties blijken.

Die bedreigingen staan uiteraard geheel los van de onrust in de agrarische sector. Echter, het feit dat criminelen het kennelijk op het koningshuis gemunt hebben, is reden genoeg voor het volk om zich royaal achter de monarchie te scharen en de vlag weer als vanouds uit te steken.

Heeft het koningshuis dan geen gebreken? Zeker, er valt genoeg aan te merken op de levenswandel en de geloofsovertuiging van ons vorstenhuis. Toch is de Bijbel glashelder over gehoorzaamheid aan en voorbede voor de overheid. Die plicht geldt onverminderd ten aanzien van ons koningshuis, vanuit het besef dat niemand schone handen heeft ten opzichte van de hoogste Koning.