Behalve koning Carl Gustaf en koningin Silvia wacht in het Koninklijk Paleis nóg iemand op het Nederlandse koningspaar: de 10-jarige prinses Estelle. De uitbundige begroeting maakt duidelijk dat Willem-Alexander geen vreemde is voor de oudste dochter van kroonprinses Victoria. Hij is haar peetvader; zoals Victoria zich op haar beurt peetmoeder van prinses Amalia mag noemen. De band tussen de Bernadottes en de Oranjes is al lang hecht.

Willem-Alexander en Máxima zijn deze week ook voor serieuzere zaken naar Stockholm gekomen. Beide landen worstelen met grote vragen op het gebied van energie, duurzaamheid en niet in de laatste plaats: veiligheid. Zeker de explosies bij de Nord Stream-gaspijpleidingen, twee weken geleden, deed Zweden zijn kwetsbaarheid beseffen, vertelt ambassadeur Bengt van Loosdrecht aan de pers. Na de Russische inval in Oekraïne vroeg Zweden het NAVO-lidmaatschap al aan. Nederland gaf als een van de eerste landen groen licht.

Over een warme ontvangst heeft het Nederlands koningspaar niet te klagen. Tegen elven staan kroonprinses Victoria en haar man Daniel al op het vliegveld klaar om hen te verwelkomen. Een uur later klinkt muziek van koperblazers en slagwerk bij het parlementsgebouw en het paleis. Langs de zonovergoten straten van Stockholm staan rijen militairen, strak in het gelid. Een ijzig koude wind laat de vlaggen –Nederlandse en Zweedse– hoog boven hun hoofden wapperen.

Vanaf de Koninklijke Stallen, een paar honderd meter van het paleis, rijdt het koningspaar in een koets naar de residentie. Op de binnenplaats wacht flink wat publiek, dat getuige is van een plechtige inspectie van de erewacht.

Scheepsbel

Na een lunch op het paleis, een bezoek aan het Zweedse parlement en een gesprek met de president vertrekt het koninklijk gezelschap naar het Vasamuseum. Daar bewonderen ze een oorlogsschip uit de zeventiende eeuw, dat op zee nooit verder kwam dan 1600 meter. Tijdens zijn eerste tocht kapseisde het en zonk het in de golven. Het wrak lag 333 jaar op de zeebodem, voor het werd geborgen, gerestaureerd en tentoongesteld. Museumbezoekers mogen normaal gesproken niet op het schip lopen, maar voor het hoge bezoek uit Nederland wordt een uitzondering gemaakt.

Ook de Nederlander Hugo Raven beleeft een uitzonderlijke dag. Hij dook in 2002 een scheepsbel op van een Zweeds marineschip dat in 1781 voor de kust bij Den Helder verging. Na een tip van vissers dat er mogelijk een wrak op de bodem lag, ging hij op zoek naar de bel. Want die vertelt vaak meer over de afkomst van een gezonken schip. Zeker tien keer deed Raven een poging voordat de scheepsbel boven water kwam. „Als we een paar dagen later waren gegaan, had hij misschien weer onder het zand gelegen”, vertelt Raven.

De inscriptie leidt naar de vergane Sophia Albertina, hoewel Raven in eerste instantie vermoedt dat het om een Deens schip ging. Het logo op de achterkant verwijst echter naar de Zweedse koning Frederik I. Jarenlang staat de loodzware vondst in Ravens eigen huiskamer. Maar de duiker wil de bel teruggeven aan Zweden. „Daar hoort-ie”, vindt hij. Nu is het zover. Met de woorden „welkom thuis” verwisselt de bel van eigenaar. Beide vorsten stappen op de vinder af. „Ze waren allebei heel dankbaar”, glundert Raven na afloop.

Knäckebröd

’s Avonds schuiven de staatshoofden aan tafel voor een chic diner met toespraken, het traditionele staatsbanket. De maaltijd begint volgens Zweedse traditie met een stukje knäckebröd op ieders bord. Op het menu staan verder kreeft met mierikswortel, aardappelen uit de tuin van Drottningholm –de woning van het Zweedse koningspaar–, tarbot en vanillemousse met honing.

De nacht brengen Willem-Alexander en Máxima door bij hun Zweedse collegavrienden thuis, in een van de 1430 vertrekken van het paleis.