De Canadase vrijwilliger Kevin vertelt dat hij zaterdag in Krabi is geweest en daar lijsten met namen van dode en gewonde slachtoffers heeft meegekregen. Die informatie kan hij zondag echter nergens kwijt op het stadhuis. „Dat is toch niet te geloven? De ambassades doen er niks mee, die zeggen dat zij niet over de coördinatie gaan. Ik heb die lijsten nu zelf maar enkele tientallen keren gekopieerd en uitgedeeld."

Ook Nederlandse familieleden zijn niet te spreken over de leiding van de zoekoperatie. Mensen morren dat ze zelf alles moeten uitzoeken en meer weten dan de ambassade en de ANWB. De Nederlandse ambassade is zondag vertegenwoordigd door een Thaise vrouw die zeer gebrekkig Engels spreekt. Veel hulp bieden kan zij ook niet.

Buiten op het grasveld voor het stadhuis staan overal nog standjes waar mensen hulp bieden voor het vertalen, eten en drinken uitdelen en hulpgoederen inzamelen. Dat varieert van kleding en voedsel tot generatoren.

Op deze eerste zondag in het nieuwe jaar komen de vliegtuigen bijna leeg aan in Phuket. De vlucht van Amsterdam naar Bangkok zit vol met Nederlandse vakantiegangers, maar de meesten hebben een andere bestemming gekozen. Toch is het strand op Patong–beach, dat werd getroffen door de tsunami, niet uitgestorven. Kinderen bouwen zandkastelen en joggers rennen over het strand. Aan hun ene kant een idyllische baai met een gladde zee, aan hun andere kant de puinhopen.

De inwoners van Phuket werken hard om alle rotzooi zo snel mogelijk op te ruimen. De hopen spullen die bij elkaar worden geveegd door graafmachines, vormen een soort vuilstortplaats waar de arme Thai–inwoners van het eiland bruikbare spullen zoeken. Het is een kleurrijke verzameling kleding, puin en meubels. Maar ook is er een kapotte golftas te vinden en delen van paspoppen. Op een van de bulten staat een witte tuinstoel, wachtend op betere tijden.