„Toen mijn vrouw en ik in 1964 trouwden, kwamen we naast het pasgetrouwde echtpaar Timmerman te wonen”, vertelt Van Dalfsen. Er ontstond direct een vriendschappelijke band.

Elke maandagochtend ontmoetten de vrouwen elkaar. Ze deelden dan lief en leed. Van Dalfsen: „Nadat wij, Tijmen Timmerman en ik, met pensioen gingen, waren we ook van de partij. Het was altijd erg gezellig maar we voerden ook vaak diepe gesprekken. Die gingen bijvoorbeeld over de preek van de vorige dag. Een gouden moment is toch wel dat we dia’s tevoorschijn haalden om samen herinneringen op te halen over onze kinderen die samen zijn opgegroeid”, vertelt Van Dalfsen mijmerend.

De ontmoetingsmorgen bestaat, net als de vriendschap, na zestig jaar nog steeds. Alleen is die nu zonder de vrouw van Van Dalfsen. „Ze had Parkinson maar is uiteindelijk overleden aan een lek van de aorta”, zegt Van Dalfsen die 45 jaar lang zijn vrouw verzorgde als mantelzorger. „Ik vond het bijzonder dat Aaltje tijdens de laatste levensdagen van mijn vrouw dagelijks langskwam. Ik wil haar graag bedanken voor haar jarenlange vriendschap vol hartelijke belangstelling, liefde en trouw.”