Dat concluderen onderzoekers die in opdracht van de ministeries van Volksgezondheid en van Financiën de bestaande fiscale aftrekregeling voor zorgkosten hebben onderzocht. Dat onderzoek is naar de Tweede Kamer gestuurd. Later komen ministers Conny Helder (VWS) en Sigrid Kaag (Financiën) met een inhoudelijke reactie.

De fouten bij de fiscale regeling voor specifieke kosten worden niet per se doelbewust gemaakt. „De regeling is complex vormgegeven en de Belastingdienst geeft aan dat er bij veel van de kostenposten onduidelijkheden (kunnen) zijn voor belastingplichtigen waardoor er fouten (kunnen) ontstaan”, schrijven de onderzoekers.

Ook bij de regeling ‘Tegemoetkoming Specifieke Zorgkosten’ (TSZ) hebben de onderzoekers zorgen over de uitvoerbaarheid en handhaafbaarheid. Door ingewikkelde rekenregels kunnen er bij de berekening van de hoogte van de tegemoetkoming fouten ontstaan.

Bij beide regelingen is sprake van zowel onjuist als onbedoeld gebruik, zo blijkt uit het onderzoek. „Het is alleen niet mogelijk iets te zeggen over de mate waarin het voorkomt”, zeggen de onderzoekers. Het onjuiste gebruik kan komen door een gebrek aan kennis over de voorwaarden van de fiscale regeling of door „gewoontegedrag” door elk jaar dezelfde kostenposten op te voeren, zeggen de onderzoekers.

Een van de aanbevelingen van de onderzoekers is om de TSZ gerichter in te zetten. Voor veel mensen uit de doelgroep is het een een belangrijke regeling „omdat het een vangnet biedt voor als zij hun kosten niet elders terug kunnen krijgen”, aldus de onderzoekers. Ook kan worden gedacht aan betere gemeentelijke regelingen voor deze doelgroep, waaronder chronisch zieken vallen.

In 2019 hebben 858.000 huishoudens gebruikgemaakt van de fiscale aftrekregeling voor zorgkosten. Zij kregen gemiddeld 311 euro van de Belastingdienst terug. 229.000 belastingplichtigen deden in dat jaar een beroep op de TSZ en ontvingen ieder gemiddeld 284 euro.